Hüsker Dü – Could You Be The One (1987)

Οι λέξεις δεν έχουν να φοβηθούν κάτι καθώς γράφονται και φεύγουν. Όμως οι λέξεις που καλούνται να μιλήσουν για τους Hüsker Dü τρομάζουν από μόνες τους. Πως να περιγράψεις μια μπάντα που καμία άλλη δεν τόλμησε να αντιγράψει ή να την πλησιάσει καν; Τι να πεις για έναν ήχο που σε ρουφάει με την ένταση, το χάσιμο, το δέσιμο και την τραυματική ευαισθησία, μερικές φορές όλα αυτά και άλλα πολλά σε ένα δίσκο, σε ένα τραγούδι, σε ένα ρεφρέν ή κουπλέ; Ας περιοριστούμε στο τέλος της πρώτης μπάντας που έπαιζε ο Bob Mould, μιας και θα ασχοληθούμε εκτενώς μαζί τους στο επόμενο ATS τεύχος ένεκα και της απίστευτης νέας κυκλοφορίας live υλικού από το 1985 με τίτλο Miracle Year!

Bob Mould – Sinners And Their Repetances (1989)

Μετά το τέλος των HD ο BM είχε πολλά να βγάλει από μέσα του όσον αφορά τα τελευταία δύσκολα χρόνια που είχε περάσει στη μπάντα. Αυτό που δεν αναμενόταν ήταν ένας καθαρά ακουστικός δίσκος (με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι του), αλλά τελικά αυτό αποτέλεσε και τον τρόπο να αποκοπεί από το πρόσφατο παρελθόν του. Προπομπός πολλών ακουστικών «στροφών» που θα γράψουν την δική τους ιστορία όπως τα μετέπειτα τρομερά επιτυχημένα άλμπουμ των R.E.M. και οι ημιακουστικές στιγμές των Nirvana. Απόδειξη αυτό το ζωντανά ηχογραφημένο βίντεο σε γκαράζ υπό το φως προβολέων αυτοκινήτων!

Sugar – Tilted (1993)

Το μπαμ στο τότε underground συνέβη με τους προαναφερόμενους Nirvana το ’91 και ο Bob Mould που βρίσκεται στο κλασσικό ντοκιμαντέρ The Year Punk Broke, καθώς συμμετείχε στην περιβόητη καλοκαιρινή ευρωπαϊκή τουρνέ που αναλύει η ταινία, για άλλη μια φορά πράττει ορθά να κάνει μια νέα επανεκκίνηση. Δημιουργεί τους Sugar και κερδίζει μια ορισμένη εμπορική επιτυχία που δεν είχε γνωρίσει ποτέ με τους HD! Ανάμεσα στα δύο άλμπουμ της μπάντας τοποθετείται ένα διαολεμένο EP που επηρεασμένο από τους My Bloody Valentine και τους Therapy?, που τόσο είχε ο ίδιος επηρεάσει κατά τα λεγόμενα των τελευταίων, αποτελεί ίσως την κορυφαία στιγμή όχι μόνο των Sugar, αλλά και ολόκληρης της δεκαετίας του, μαζί ίσως με το…

Bob Mould – Egøverride (1996)

… ομώνυμο άλμπουμ του που ακολούθησε την διάλυση των Sugar. Ένα άλμπουμ που αφιερώνει στον ίδιο του τον εαυτό παίζοντας μάλιστα ο ίδιος όλα τα όργανα (ακόμη κι ένα ρώσικο παραδοσιακό στο “Hair Stew”). Ήδη από τότε παίρνει αποστάσεις από το επονομαζόμενο alternative που σπονσόραρε το MTV και η μουσική βιομηχανία (βλ. το τραγούδι “I Hate Alternative Rock”) και νιώθει πιο απομακρυσμένος από ποτέ ως προς το πρότερο παρελθόν του!

Bob Mould – Slay/Sway (2002)   

Μετά το ενδιάμεσο καλούτσικο The Last Dog And Pony Show ο Bob Mould άρχισε να νιώθει έλξη προς την ηλεκτρονική και χορευτική μουσική. Προφανώς αυτό δεν θα περνούσε έτσι απλά για αυτόν και δοκιμάζοντας διάφορα κατέληξε σε μια στροφή που πήγε άπατη! Το Modulate επ’ ουδενί δεν είναι μέτριος δίσκος (εξάλλου δεν έχει βγάλει και ποτέ κάτι το πλαδαρό), αλλά σίγουρα προσπαθεί να χωρέσει πολλά και στο τέλος ακούγεται λίγο άνισο. Πάντως σε ένα ηχητικά νεωτερίστικο άλμπουμ, μόνο ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να χωρέσει νοσταλγικό τραγούδι για τα παιδικά του χρόνια! Ιδού…

Loudbomb – This Is The Way I Want It (2002)

Σαν να μην έφτανε αυτό, πάει και βγάζει την ίδια χρονιά έναν εντελώς ηλεκτρονικό δίσκο παραφράζοντας το όνομα του στον τίτλο του καλλιτέχνη! Αυτά τα περίεργα συνέβαιναν τότε στα zeros που όλος ο κόσμος ψαχνόταν συνήθως αμήχανα στο προς τα που να πάει. Το άλμπουμ, βέβαια, δεν πρέπει να ακούστηκε από σχεδόν καμία ψυχή, αν και το ανεπίσημο βίντεο που ακολουθεί μας βάζει σε θετικές σκέψεις!

Bob Mould – Circle Of Friends (2005)

Η πιο επιστροφή από τις επιστροφές που έχει κάνει! Δεν είναι τυχαίο που το Body Of A Song συνόψισε αυτά που είχε δοκιμάσει με αυτά που θα ακολουθούσαν τα επόμενα είκοσι χρόνια, καθώς συμπυκνώνει όλα τα στοιχεία που κάνουν ελκυστική την μουσική του. Καθαρές μελωδίες, γλυκόπικρα γυρίσματα και μια παλλόμενη καρδιά που τα δοκίμασε όλα, αλλά επανέρχεται πάντα δριμύτερη. Το πιο αντιπροσωπευτικό βίντεο εκείνης της χρονιάς είναι προφανώς το θεόρατο Circle Of Friends που κυκλοφόρησε σε DVD και περιέχει μια ολόκληρη συναυλία βιντεοσκοπημένη όπου βρίσκουμε στη μπάντα τον Brendan Canty στα ντραμς, μέλος των φοβερών Fugazi, που έβαλε την σφραγίδα του στο σύντομο πέρασμα του δίπλα στον Bob Mould.

Bob Mould – Stupid Now (2008)

Κρατώντας την βάση των κεκτημένων του δεν ήταν και τόσο δύσκολο για τον ίδιο να πάει παραπέρα στο επόμενο βήμα του. Δυνατότερες συνθέσεις, πιο εθιστικές μελωδίες, πιο σφιχτό παίξιμο, πιο μεστοί στίχοι… στο District Line όλα βγαίνουν αβίαστα και το τραγούδι που ξεκινά τον δίσκο σου κολλά στο μυαλό από το πρώτο ρεφρέν!

Bob Mould – Tomorrow Morning/Kid With a Crooked Face (2015)

Την δεκαετία που ακολούθησε την παρακολουθήσαμε στενά στο against the silence και μπορούμε να δηλώσουμε ότι το επίπεδο κρατήθηκε σε αξιοπρεπή επίπεδα έχοντας, όμως, την αίσθηση ως τρίο όπου και καταστάλαξε το σχήμα, ότι οι συνθέσεις έβγαιναν βάση συγκεκριμένων συνταγών. Υπάρχουν, βεβαίως, δίσκοι που αξίζει να θυμόμαστε, αλλά σίγουρα η στιγμή που ξεχώρισε ήταν η τηλεοπτική εμφάνιση τους στην εκπομπή του διάσημου David Letterman όπου κυριολεκτικά η εκτέλεση των τότε νέων τραγουδιών τους ταρακούνησε το στούντιο με αποτέλεσμα να πέφτουν σκόνες από την οροφή σύμφωνα με μαρτυρίες των παρόντων! Για του λόγου του αληθές…

Sugar – House Of Dead Memories (2025)  

Φρέσκο με δηκτικό τίτλο το νέο τραγούδι των Sugar σηματοδοτεί μια επανένωση που από πουθενά δεν είχε φανεί ότι θα πραγματοποιηθεί! Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συνέχεια παραμένεις μυστηριώδης με τον Bob Mould να μας υπενθυμίζει με τις δύο επικείμενες συναυλίες του στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη ότι παραμένει ακούραστος ακόμη και στην έκτη δεκαετία της ζωής του!

Μπάμπης Κολτράνης