Είδηση μπορεί να αποτελεί για τους παλαιότερους οι επανεκδόσεις  δίσκων από συγκροτήματα του παρελθόντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι My Bloody Valentine μπορούν να ξυπνήσουν άδολα το dream-pop και alternative rock στοιχείο που ξεχάστηκε μέσα μας. Μπορούν να μας θυμίσουν την «πολύπλοκη» απλότητα των βιωμάτων των αρχών των ’90s και να ξυπνήσουν τη νοσταλγία για τα αλκοολικά βράδια εκείνης της εποχής στα ξεχασμένα μπαράκια των Εξαρχείων που δεν υπάρχουν πια. Οι αναμνήσεις ξεπηδούν πίσω από τα αέρινα φωνητικά που τρυπώνουν μέσα από τις πολλαπλές κιθαριστικές επιθέσεις της παραμόρφωσης. Μπορεί επίσης, σε κάποιους να θυμίσουν λίγο τους Cocteau Twins και τους This Mortal Coil.

Για τους νεότερους όμως, είναι σημαντικό να εντρυφήσουν στον ήχο του λεγόμενου shoegaze που δημιούργησε γέφυρες ανάμεσα στο post-punk και τη noise-pop. Τη μουσική τάση του εναλλακτικού ήχου, που βαφτίστηκε έτσι από το βρετανικό μουσικό τύπο των τελών της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα το NME) λόγω του «πεσιμιστικού» και «πνευματώδους» στυλ παιξίματος και σκηνικής παρουσίας. Στυλ που περιείχε την τάση των κιθαριστών να αγνοούν το κοινό και να την «βρίσκουν» κοιτάζοντας σκυθρωπά τα πόδια τους – επικεντρώνοντας την προσοχή τους στα pedal των παραμορφώσεων και των ηχητικών εφέ. Το πρώτο άλμπουμ που χαρακτήρισε με το ύφος του το shoegaze ήταν το πρωτοπόρο Ιsn’t Αnything των M.B.V. από το μακρινό 1988 (εκτός από αυτούς  άλλα χαρακτηριστικά συγκροτήματα ήταν οι Ride, Slowdive, Lush, Pale saints κ.α.)

Μαζί με τις remastered επανεκδόσεις των Isn’t Anything και Loveless (1991) των Δουβλινέζων που πήραν το όνομά τους από την ομώνυμη splatter-horror ταινία του 1981, υπάρχει και αυτή η έκδοση με τα ep’s, τα 7ιντσα, τα B-sides και τα ακυκλοφόρητα τους.

Όλα τα κομμάτια αντικατοπτρίζουν την πορεία του συγκροτήματος με τον λυρικά παραμορφωμένο κιθαριστικό ήχο και τον αγώνα τους για δημιουργικότητα και επιβίωση. Μπορείς να περιπλανηθείς μαζί τους από το Βερολίνο στην Ολλανδία, να νιώσεις καταληψίας στέγης στο Λονδίνο της Θάτσερ γύρω στα 1985 και να αφεθείς στα φαζαρίσματα της κιθάρας του Kevin Shields που συνήθως πλαισιώνει τα αέρινα φωνητικά της Bilinda Butcher μαζί με την ρυθμική ενορχήστρωση των Debbie Googe και Colm Ó Cíosóig.

“You Made Me Realise”, “Slow”, “Cigarette In Your Bed”… “I Need No Trust”… “To Here Knows When”… “Good For You”…

Τα πεντάλ παραμορφώνουν τον θόρυβο αυτών των ονειρικών κιθαριστικών εφέ και σε οδηγούν εντελώς παρορμητικά στα ακατέργαστα προαισθήματα και τις συναισθήσεις μιας ανεπιτήδευτης ευαισθησίας.

Η κούραση τους πολλές φορές σε πνίγει…

Καταννοείς τους τρόπους της κατάρρευσης και συνεχίζεις.

Ελπίζουμε να ακούσουμε σύντομα την φημολογούμενη νέα τους δουλειά μετά από αυτές τις επανεκδόσεις.

NIKOPOL