Ποιος είπε ότι δεν ταιριάζει η ευδιάθετη μουσική με τον καταθλιπτικό καιρό; Σίγουρα όχι κάποιος που ένα χειμωνιάτικο πρωινό άκουσε το νέο άλμπουμ της Κολομβιανής Lucrecia Dalt και δέχθηκε μια αντίστροφη ηχώ της θέας που φαινόταν από το παράθυρο έξω.

Στο ¡Ay! δεν συναντάμε ούτε τα lofi αραβουργήματα των πρώτων της δουλειών, ούτε τον εσωστρεφή πειραματισμό των ύστερων της. Αντιθέτως, έχουμε κάτι εντελώς καινούργιο, ένα δίσκο σε ρυθμούς ταγκό, μπολερό και γενικά της παράδοσης της, όπου η φόρμα παραμένει κάπως στέρεα, αλλά ο ήχος ακούγεται ανανεωτικός. Όσο easy listening θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έχοντας την φωνή της και την γλώσσα της στην πρωτοκαθεδρία, τόσο περίεργη φαντάζει η μουσική αν την προσέξεις διαθέτοντας ήχους γνήσιους και σύγχρονους  της παρακαταθήκης της δημιουργού.

Ως Epilogo, όπως γράφει και η ίδια, θα χαρακτήριζα το ¡Ay! εύστοχο, έξυπνο, διαδραστικό και το οποίο ανοίγει μια πόρτα ενός δωματίου που θα ήθελες να δεις και τι κρύβεται στο βάθος. Στο άμεσο μέλλον η συνέχεια λοιπόν!

Μπάμπης Κολτράνης