Υπάρχει ένας άγραφος νόμος στη μουσική ο οποίος λέει ότι πάντα πριν κλείσει κάθε χρονιά βγαίνουν εξαιρετικοί δίσκοι. Παρατηρείται με αυτό τον τρόπο το οξύμωρο γεγονός ένας δίσκος που έχει βγει στο κλείσιμο της χρονιάς να την στιγματίζει διαλύοντας την έννοια της ευθύτητας του χρόνου. Τι άλλο όμως είναι η ίδια η μουσική αν όχι μια υπέρβαση των συμβατών ορίων κάθε έννοιας και κάθε αίσθησης μας; Προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση κινείται η δυναμική μουσική του Βόσνιου ακορντεονίστα Mario Batkovic. Το αν φτάνει στον τελικό του στόχο παραμένει ένα στοίχημα ανοικτό.

Το νέο του δεύτερο άλμπουμ στην Invada όντως διαθέτει τα στοιχεία ώστε να αναδειχθεί σαν μια σπουδαία δουλειά που ήρθε από το πουθενά για φέτος. Πηγαίο, χυμώδες ως συνέπεια των συνεργασιών του σε ορισμένα κομμάτια, ταξιδιάρικο, χωρίς να κρύβει τις ευθείς αναφορές του στα πατήματα του Colin Stetson και του ύστερου James Holden εμπεριέχει έναν καλλιτεχνικό πλούτο που όσο λατρεύει την επαναληπτικότητα των θεμάτων, άλλο τόσο ζει και αναπνέει από την περιπέτεια των ίδιων των ήχων του. Μπορεί να μην έχουμε εδώ κάτι το αισθητικά πρωτοποριακό ή το άλμπουμ που θα σημαδέψει την γενιά του, αλλά σίγουρα το Introspectio είναι ένα απόλυτα άρτιο έργο το οποίο έχουμε ανάγκη ως ακροατές την εποχή της ανούσιας υπερπροσφοράς που ζούμε.  

Μπάμπης Κολτράνης