Υπάρχουν παραδόσεις που οφείλουμε να σπάσουμε για να προχωρήσουμε παραπέρα. Όχι όλες, όχι τουλάχιστον στην παρούσα εποχή, όπου η ταχύτητα των πάντων προσπερνά τάσεις, μόδες, ακόμη κι εμάς τους ίδιους σαν να ‘μασταν διαφημίσεις. Η απίστευτη παράδοση της πρωτοποριακής-πειραματικής-ηλεκτρονικής μουσικής του προηγούμενου αιώνα δεν φαίνεται πως μπορεί να ξεπεραστεί, αφού δεν έχει καν ανα(κα)λυ(φ)θεί ως προς το εύρος της. Σίγουρα γίνονται προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να προβληθεί η παραγωγή του συγκεκριμένου ρεύματος, καθώς μιλάμε για έργα που παραμένουν ακόμη και σήμερα, μισό περίπου αιώνα μετά, αιχμηρά και για αυτό σχεδόν αξεπέραστα. Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουν το φως δύο ταυτόχρονες κυκλοφορίες παλαιότερου υλικού της ογδοντατριάχρονης σήμερα, Αργεντινής Beatriz, οι οποίες, παρόλες τις μεταξύ διαφορές τους, παρουσιάζουν μια στερεή μουσική ταυτότητα.

Αρχικά, το “Echos” αποτελεί ένα πραγματικό έργο τέχνης, μιας και περιλαμβάνει αποκλειστικά τη φωνή μιας ανιψιάς της δημιουργού, η οποία χάθηκε νέα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μια φωνή που μιλά, γελά, τραγουδά, ανασαίνει, όλα αυτά τοποθετημένα με την τεχνική μοντάζ, που δίνει μορφή σε μια σπουδή πάνω στη ζωή, αυτήν που χάνεται και αυτήν που μένει, ως σημεία αλληλένδετα που πάλλονται ως ένα! Οι υπόλοιπες δύο συνθέσεις του συγκεκριμένου δίσκου κινούνται σε άλλα μέρη, πιο χαοτικά, με το πείραγμα φωνών και κρουστών αντίστοιχα, συγγενικά με τους πειραματισμούς που ηχογραφόντουσαν στο GRM στο Παρίσι τότε. Αυτή βέβαια η εκφραστική τόλμη, που συναντάται και σε αρκετές άλλες γυναίκες δημιουργούς του συγκεκριμένου ρεύματος, εδώ δεν καταλήγει να εμφανίζεται ως τέχνη για την τέχνη, αλλά αφήνει μια ένταση στο πέρασμα των ήχων της που συνεπαίρνει.

Αυτή η ένταση στο Huellas Entreveradas φαίνεται να ατονεί κάπως, καθώς μιλάμε για πιο πρόσφατες δουλειές, με τις τεχνικές της δημιουργού να έχουν εκσυγχρονιστεί. Η γραμμή, όμως, φαντάζει ως συνέχεια των συνθέσεων που καταπιαστήκαμε πριν και αυτή δεν κλείνει ποτέ, ούτε την ιστορία γύρω από το όνομα της, ούτε την πόρτα σε αυτά που έχει να δώσει ως βήμα καλλιτεχνικής αναζήτησης.

Μπάμπης Κολτράνης