We must revolutionize our optical perception. We must remove the veil from our eyes.
Alexander Rodchenko
Σαρκικές επιτομές σε ψηφιακά πεδία· πειραγμένα γρηγοριανά μέλη μελλοντικών εποχών πλέουν χωρίς διαβατήριο σ’ ένα άτυπο περιβάλλον από υγρό και χρώμιο · ένας κόσμος βαμμένος με χρωστική οπτικών ινών προσβλέπει στην χαμένη εποχή της αθωότητας· φαίνεται σαν τίποτα να μην μπορεί να υπάρξει δίχως εσένα ή δίχως εμένα , όμως όλα μπορούν να υπάρξουν δίχως εμάς· τροπικά δάση σε νυχτερινή όραση, ήχοι διαφανείς , ιπτάμενες κρυσταλλικές σφαίρες, αιώνιο φως, απρόσβλητο φως, φασματικά όντα, σαμάνοι στην καμπή της τρέλας, ο άνθρωπος σε μια μετά-συνειδησιακή ύπνωση χάνεται στο τοπίο και ονειρεύεται την πρώτη μέρα , ίσως και την τελευταία · η απόλυτη διατομή στην υλική υπόσταση σπαρακτικά προσκαλεί το ίδιον Άλλο στα άδυτα της συλλογικής αυτοσυνείδησης του μικρόκοσμου που κυριαρχεί το σύμπαν, γεννώντας τη γλώσσα του τώρα , μιξάροντας χαμένες διαλέκτους από τη σκιά της λήθης με σημερινά τοτέμ , καταργώντας τη μηχανή εκ των έσω· συγκοπτόμενα ρεύματα βαθιάς κατάνυξης κατ’ επανάληψη αναδύονται και καταδύονται σε έναν φαντασιακό ωκεανό από σπείρες ηλεκτροδίων σε φυσικό άσιντ τριπ, σχηματίζοντας τη μορφή του αναπόφευκτου :
Είμαστε εκείνο που ξέχασε να θυμάται.
Cusina Povera aka Maria Rossi
Glasgow 2020
Flesh abstracts in digital fields · disturbed gregorian chants of years to come float passportless in an informal setting of liquid and chromium· a world painted with pigments of optical fibers looks forward for the lost time of innosence· seems like nothing could exist without you or without me, but everything can exist without us· tropical forests in night vision, transparent sounds, flying crystal spheres, eternal light, immune light, spectral creatures, samans on the edge of madness, human in a post conscious hypnosis looses his way in the landscape dreaming the first day, or even the last· the absolute segmentation of materiality desperately calls the distinctive feature of the Other to the senctums of microcosm’s collective self conscious as it rules the universe, giving birth to a present language, mixing up lost dialects and modern totems from the shadow of oblivion, abolishing the Machine from within·syncopated trends of deep devoutness rise and fall in an imaginary ocean of spiral electrodes through a natural acid trip experience forming the shape of the inevitable:
We are the One that forgot to remember .
Αγγελική Ταλαμάγκα
