Τον καταποντισμό νεοφερθέντων μουσικών κυκλοφοριών δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Δεν υπάρχουν γωνιές να κρυφτείς, αδιάβροχα να προφυλαχτείς ή να τρέξεις μακριά. Άλλωστε για αυτό δεν είμαστε εδώ; Να βουτηχτούμε στα μέσα τους, να γίνουμε ένα, να τις αγαπήσουμε ή να τις αρνηθούμε;

Το ότι το 2018 είναι εδώ είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Τα καινούρια album που πέφτουν καταιγιστικά δίπλα μας μπορεί να μας χτυπήσουν κατακέφαλα αλλά μπορεί και μέσα στη θολούρα να περάσουν από δίπλα μας σαν σίφουνας, να μας προσπεράσουν θα έλεγα καλύτερα. (Η δεύτερη περίπτωση με στεναχωρεί πάντα.)

Στην ενότητα αυτή θα παρουσιάσω 4 διαφορετικά σχήματα από 4 διαφορετικές χώρες που έκαναν την είσοδό τους πριν λίγες μέρες με 2 ήδη τραγούδια/κομμάτια και που είναι ο προπομπός επερχόμενου ολοκληρωμένου album. Και στις 4 περιπτώσεις ξεπερνάμε το επίπεδο “πολλά υποσχόμενοι”, μιας και κατά τη γνώμη μου και το εσωτερικό μου κριτήριο θα τραβήξουν την προσοχή, θα παιχτούν και θα μπουν σε δισκοθήκες.

 

Το Matterhorn δεν είχα ιδέα ότι είναι ίσως από τις πιο εντυπωσιακές και επιβλητικές βουνοκορφές των Άλπεων. Καταλαμβάνει έκταση από την Ελβετία μέχρι και την Ιταλία. Είναι μια φανερή πλέον αγάπη του Νορβηγού μουσικού Tommy Sebastian Halseth. Έτσι ονομάζει το καινούριο του project Matterhorn. Μακριά πια από τη metal σκηνή (χωρίς βέβαια να την έχει απαρνηθεί κιόλας), ετοιμάζει κάτι νέο. Ήδη κυκλοφορεί το Aorta και Aorta pr2. Στο Aorta έχουμε ένα υπέροχο κομμάτι 8 λεπτών με καθαρά (φυσικά) dreamy φωνητικά και πολύ όμορφα lyrics.

Μια ματιά στους συντελεστές. Τorstein Parelius και Tommy Sebastian Halseth: lyrics / Tommy Sebastian Halseth: music & vocals / Rhys Marsh: all instruments & production featuring the Matterhorn choir. Τον Rhys Marsh τον έχω συνατήσει μουσικά πολλά χρόνια τώρα με προσωπικές του δουλειές, συνεργασίες, μπάντες, project συν ότι έχει και το Autumnsongs Recording Studio όπου εκεί έγινε και η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering του άλμπουμ Matterhorn. Τι θα ακούσεις; Ατμοσφαιρικό προοδευτικό ροκ με μια τάση εναλλακτικής διαδρομής. Στο Aorta pt2 θα ακούσεις το ίδιο κομμάτι με μικρές αλλαγές. Η διαφορά πέφτει στον χρόνο, που ακουμπά τα 5 λεπτά. Θα έλεγα ότι είναι πιο ατμοσφαιρικό. Εκπληκτικό video, φωνητικά με ηχώ και ένα κιθαριστικό σόλο που με σακάτεψε. Εδώ αλλάζουν λιγάκι οι συντελεστές και έχουμε: Torstein Parelius και Tommy Sebastian Halseth: lyrics / Tommy Sebastian Halseth: music & vocals / Rhys Marsh: Guitars / Tor Helge Skei: Production, loops και samples.

Οι μελωδίες θα σε πιάσουν από την αρχή. Είναι από αυτές που μπορείς να θυμάσαι. Τώρα όσο για τον τίτλο του άλμπουμ δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα, παρόλο που προσπάθησα να του αποσπάσω πληροφορίες του Tommy, εκείνος δεν “λύγισε” και μου είπε γελώντας: “Είναι μυστικό”. Περιμένω με ανυπομονησία την επίσημη κυκλοφορία, που δεν είναι ακόμα εξακριβωμένο πότε θα γίνει.

 

Η περίπτωση της εξάλειψης της γκρίνιας δεν παίζει πουθενά; Ήμαρτον δηλαδή. Το φαινόμενο της παγκόσμιας τρέλας, της εξάρτησης και του παραλογισμού έχουν φτάσει να δίνουν ένα kick περισσότερο στη διασημότητα μιας μπάντας από ό,τι το εν λόγω δισκογραφικό υλικό, right? Τον Νοέμβριο που μας πέρασε έκανε εντυπωσιακή είσοδο το The Doomed σαν πρώτο single και οι Αμερικανοί A Perfect Circle ήρθαν να αναστατώσουν τα ήσυχα νερά των οπαδών τους, καλά κοιμόντουσαν! (χαχαχαχα!) Απολαμβάνω τις περιπτώσεις φανατισμού και ενδελεχούς πνευματικού κολλήματος, που ουσιαστικά χωρίς λόγο πυροδοτεί ανεξέλεγκτες internet-ικές καταστάσεις. Περισσότερα post και ιστορίες θα δεις γραμμένες εκεί για τους Tool παρά για τους APC. Oι κόντρες να έρχονται βροχή και οι συγκρίσεις για το ποιο άλμπουμ υπερέχει ή υστερεί να μην έχουν τελειωμό. Το άκουσα το The Doomed πάρα πολλές φορές και αυτές όχι για να πεισθώ, απλώς μου άρεσε, ρε φίλε, πολύ. Τι σημασία έχει αν δεν μοιάζει, δεν θυμίζει ή ξεφεύγει. Δεν θέλω να μοιάζει και να θυμίζει. Θέλω να είναι φρέσκο, διαφορετικό και ιδιόμορφο. Θέλω να κουβαλάει όλη τη ζούρλα του Maynard με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ξεκίνησαν 18 χρόνια πριν και τα 14 περιμένουμε για άλμπουμ. Ε και; λέω εγώ. Ας είναι. Τότε θέλουν, τότε μπορούν και τότε γουστάρουν στην τελική. Δεν θέλω να κολυμπάω στα ίδια νερά όλη την ώρα, και ας υπάρχουν οι ειδήμονες (φοβεροί και τρομεροί πάντα όμως!) που κατηγορούν το καινούριο single άνευ έμπνευσης ή τη μουσική επίπεδη και ξέρω εγώ τι άλλο. Κάντε μας τη χάρη και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

1η Ιανουαρίου σκάει και το “Disillusioned” που τα σπάει κυριολεκτικά. “Dopamine”… ό,τι χρειαζόμαστε. Και από μουσικής πλευράς και από στίχους. Το κομμάτι έχει μελωδίες σκοτεινές και μελαγχολικές, αναπνέει. Τα φωνητικά είναι αυτά που πρέπει, με έκφραση και δυναμικές. Πολύ έντονες πιανιστικές γραμμές. Το ηλεκτρονικό στοιχείο είναι διάχυτο υποστηρίζοντας για άλλη μια φορά την εναλλακτική πλευρά της μπάντας. Περισσότερο rock και λιγότερο metal συν art hard rock και έχουμε το καινούριο πολυπόθητο δημιούργημα των APC. Δεν έχουν ανακοινώσει κάτι συγκεκριμένο για την επικείμενη κυκλοφορία, αλλά στο φλου κάπου στα μέσα του χρόνου θα κυκλοφορήσει το full studio album. Μέχρι στιγμής θα κυκλοφορήσει Limited-Edition Dual Groove The Doomed/Disillusioned 10” Vinyl. Στην αγορά 9 Μαρτίου 2018. Sit back and relax, φίλοι. Απολαύστε ό,τι σας δίνεται.

ATME… Ο δρόμος θα με βγάλει άλλη μια φορά στην Πολωνία. Τη χώρα με τις άπειρες μουσικές εκπλήξεις. Φυτώριο. Έφτασαν, λοιπόν, στα αυτάκια μου δύο κομμάτια. Τα “Trickster” και “(Un)cut Thoughts”. Κομματάρες και τα δύο. Το άλμπουμ ονομάζεται State Of Necessity και, ενώ έχει ηχογραφηθεί, έχουν βγει και κομμάτια στην κυκλοφορία, η επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ αναμένεται… όπου να ’ναι. Ένα self released debut album και οι υποσχέσεις για κάτι άκρως ελπιδοφόρο και εντυπωσιακό στέκονται στην πόρτα και περιμένουν να τους ανοίξεις. Εδώ έχουμε να κάνουμε με δυναμισμό, σαφώς προοδευτικό ήχο. Ξεκάθαρα όργανα και η ηχογράφηση εκπληκτική. Ιδιαιτερότητα σημειώνεται στα φωνητικά του Luke Pawełoszek. Οk, ξέρω πως πολλοί ίσως να συγκρίνετε τα φωνητικά του αλλά και γενικότερα το στιλ της μουσικής και το ύφος των συνθέσεών τους με αυτή των Tool. Αν σας αρέσει, ακούστε αυτά τα 2 κομμάτια και απλώς ευχαριστηθείτε τα, αποφεύγοντας τις συγκρίσεις. Τα έχουμε πει αυτά. Σε μια δήλωσή τους στην προσωπική τους σελίδα στο fb γράφουν: “Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι το πρώτο μας LP, State Of Necessity, βρίσκεται τελικά στα χέρια μας! Ξέρουμε ότι περιμένατε για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά, όπως και εμείς, πρέπει να πιστέψετε ότι αξίζει τον κόπο. Για εμάς ήταν μακρύς ο δρόμος, γεμάτος από κύματα απροσδόκητων γεγονότων και προκλήσεων, μήνες που πέρασαν να δουλεύουμε το υλικό στην αίθουσα πρόβας και στο στούντιο, ώρες αδράνειας μπροστά στον υπολογιστή και πλήθος τηλεφώνων. Αυτή η εμπειρία μάς δίδαξε πολλά για τη δημιουργία και τη σύνθεση, αλλά και για τον εαυτό μας και γι’ αυτό πιστεύουμε ότι με την απελευθέρωση αυτού του άλμπουμ ανοίγουμε ένα νέο και σπουδαίο κεφάλαιο για τη μουσική μας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που δεν μας αφήσατε να απομακρυνθούμε από αυτό το μονοπάτι, τις οικογένειές μας, τους φίλους και μούσες μας και ειδικά εκείνους που υποστήριξαν το έργο μας. Σύντομα το State Of Necessity θα βρεθεί στα σπίτια σας στην πρώτη θέση”.

Αυτά τα λίγα προς το παρόν και αναμένουμε. Ενδιαφέρουσες καταστάσεις λαμβάνουν μέρος στις ανιαρές χειμωνιάτικες νύχτες μου.

 

Όταν τα ηνία τα χειρίζεται η Prophecy τότε δεν έχεις κανένα δικαίωμα όχι να αντιδράσεις αλλά ούτε καν να σκεφτείς: “Χμμμ, λες να αξίζει; Να το ακούσω; Τι να είναι;” Απαγορεύεται. Αποδεδειγμένα πια πατάμε play χωρίς ενδοιασμούς και αφηνόμαστε στα λεπτά που θα ακολουθήσουν. Οι The Mystery Of The Bulgarian Voices είναι πραγματικά η εξαιρετική, θαυμάσια και απίθανη μουσική ιστορία που φυτρώνει στα χώματα της Βουλγαρίας. Έχοντας μια ιστορία 60 χρόνων, χρωματίζουν με τις υπέροχες φωνές τους τη λαογραφία και τον πολιτισμό κατ’ επέκταση της χώρας. Η 4AD απλώς έβαλε το χεράκι της με την επανακυκλοφορία του Le Mystère des Voix Bulgares και που οι ηχογραφήσεις χρονολογούνται από το 1957, (άλλες πηγές μού δίνουν το 1952) για να γίνουν πιο γνωστές (οι βουλγάρικες φωνές) στο ευρύ κοινό. Πατώντας πάνω στην παράδοση και δίνοντας πολλές φορές μεταμοντέρνα στοιχεία, οι The Mystery Of The Bulgarian Voices μάς θυμίζουν πως η φωνή είναι το πιο ισχυρό, πολύπλευρο και ευέλικτο όργανο που δημιουργήθηκε ποτέ. Οι παραστάσεις του συγκροτήματος παρέχουν μια από τις πιο μοναδικές και συναρπαστικές εμπειρίες στη μουσική. Έχουν συνεργαστεί με αρκετούς μουσικούς, και κάποιοι μεταξύ των Kate Bush και VAST έχουν δανειστεί samples.

Τι έχουμε όμως σήμερα εδώ; Έχουμε το “Pora Sotunda” και είναι το πρώτο single-κυκλοφορία της Χορωδίας μετά από πάρα πολλά χρόνια. Αυτό όμως που ίσως να ξέφυγε σε πολλούς -αφού κυκλοφόρησε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς- είναι η παρουσία της Lisa Gerrard (Dead Can Dance) μέσα σε αυτό. Η Θεά, το πλάσμα το μαγικό, το χαρισματικό, η Αγγελική φωνή, αυτή η υπόσταση που αιωρείται μεταξύ Γης και Ουρανού… Η ΦΩΝΗ λοιπόν μέσα στις άλλες υπέροχες φωνές. Αυτό που βγαίνει είναι απλώς συγκλονιστικό. Μπορείς να δεις και μια και δυο και χίλιες φορές το video του “Pora Sotunda”, που υπάρχει ήδη στο y-tube. Αριστούργημα. Η ίδια σε συνέντευξή της δηλώνει μαγεμένη και σχεδόν εκστασιασμένη, λέει, για τη γυναικεία χορωδία. “Αυτό είναι, αυτή είναι η κορυφή, δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από αυτό”.

Η άλλη πλευρά έχει το κομμάτι “Ganka”, το οποίο είναι εξίσου υπέροχο. Η αρμονία που σχετίζεται με κοινούς τόνους. Οι παράλληλες φωνές, όπου οι τραγουδίστριες επιλέγονται από τα χωριά της χώρας για την ομορφιά και την έκταση των -a cappella- φωνών τους. Οι επιρροές έρχονται από τα βάθη του χρόνου, από τη θρακική, βουλγαρική, οθωμανική και βυζαντινή ιστορία της Βουλγαρίας.

Το single κυκλοφορεί σε limited edition 7″ vinyl format μόνο (αν και νομίζω πως δεν υπάρχει πια ούτε κι αυτό, ξέρετε, φανατικοί, συλλέκτες…), αλλά εμείς οι υπομονετικοί θα περιμένουμε το άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στο ’18, ναι; BooCheeMish ο τίτλος, λένε…

 

Eleni Liverakou Eriksson