Προσέχω τους Gevende σαν τα μάτια μου. Είναι το καλό μου μυστικό όπλο όταν η κουβέντα πάει σε ψιλοάγνωστα αλλά σπουδαία ψαγμένα group. Είναι το θριαμβευτικό μου χαμόγελο όταν τελικά κάποιος έρχεται ενθουσιασμένος να μου πει πόσο καλοί είναι. Είναι η πληροφορία που θέλω να δίνω σε λίγους. Οι διθύραμβοι οφείλονται κυρίως στο Sen Balik Degilsin Ki του 2011, άλμπουμ που θεωρώ ότι κατέχει θέση στα 10 καλύτερα της τρέχουσας δεκαετίας. Και τώρα, μετά από 6 χρόνια που πέρασαν σαδιστικά αργά, στέλνουν το Kirinardi ως διάδοχό του, σε μια κολοσσιαία αναμέτρηση με τον εαυτό τους.

 Για να δώσω ένα στίγμα των Gevende: το τούρκικο αυτό σχήμα συνδυάζει ψυχεδελικά, progressive rock, jazz και ethnic στοιχεία σε ένα συναρπαστικό, απροσδιόριστο και συμπαγές υβρίδιο. Σε στιγμές, θα μπορούσαν να είναι ξαδέρφια των δικών μας Sleepin Pillow και Human Touch, με μια συντριπτική όμως εκπνοή λυρισμού και ατμοσφαιρικής γραφής. Η εκλέπτυνση κι η ηχητική ελευθερία είναι τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Ό,τι νότα θ’ ακούσεις είναι αισθητικά δουλεμένη. Κι όπως είπε κάποτε ο Wittgenstein “Η αισθητική είναι ηθική’’.

 Στη ζυγαριά των συστατικών του Kirinardi οι ισορροπίες έχουν αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν: προς λύπη μου, τα psych και ethnic στοιχεία έχουν συρρικνωθεί επικίνδυνα. Η prog πλευρά τους δείχνει να παίρνει τα ηνία, σε συνδυασμό με μια νέα, εντελώς soundtrack προσέγγιση (μάλλον η κληρονομιά του Monochroma OST που συνέθεσαν το 2014). Επίσης παρουσιάζονται 2 κλικ πιο μελωδικοί. Ομολογώ ότι οι πρώτες ακροάσεις με μούδιασαν, σύντομα όμως κατάλαβα ότι αυτό το άλμπουμ απαιτεί ηρεμία. Αν του τη δώσεις, θα σ’ το ξεπληρώσει με μια intellectual κομψότητα που μόνο οι Gevende μοιάζουν να κατέχουν.

 Βαθύτερα μες στη μουσική, το υλικό του Kirinardi εξελίσσεται ασύμμετρα. Το εισαγωγικό “Omelas’’ είναι το prog άκρο των Gevende, ενώ τα επόμενα 5 tracks μοιάζουν με σπουδή στη μελωδία. Κι εκεί που το πράγμα μοιάζει να γέρνει, έρχονται τα εντελώς fusion “Domino’’ και “Vertigo’’ και το ελαφρώς πειραματικό “Ters Okyanus’’ να δώσουν στο Kirinardi μια νέα ισορροπία. Σε όλη τη διάρκεια, η παραδοσιακή ροκ τραγουδοποιία βρίσκεται σε συνεχή αντιπαράθεση με πνευστά και έγχορδα, το αποτέλεσμα είναι ισόπαλο. Δεν μπορώ όμως να κρύψω την αδυναμία μου στα θεόρατα μέρη όπου σκοτεινές τρομπέτες απλώνονται πάνω σε γλυκές κιθάρες – σήμα κατατεθέν των Gevende: το απόλυτο noir στην πιο παγκόσμια εκδοχή του.

 Τελικά, δεν ξέρω να πω αν το Kirinardi είναι ισάξιο του Sen Balik… Δεν ξέρω καν αν κανείς νοιάζεται για μια τέτοια σύγκριση. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αυτός ο δίσκος θα τους διατηρήσει σε ψηλά εμπορικά επίπεδα εντός Τουρκίας, σχετικά άγνωστους εκτός. Αν συζητάμε όμως για ποιότητα, οι Gevende στρογγυλοκάθονται σε δύσβατες κορυφές. Το μυστικό μου είναι ακόμα ζωντανό, το χαμόγελο θα παραμείνει θριαμβευτικό. Αυτή η μπάντα μοιάζει με κατάθεση σε προσωπικό λογαριασμό. Αν σε κερδίσουν, θα γεύεσαι τα οφέλη τους μέχρι τα γηρατειά σου.

Αντώνης Καλαμούτσος