Ο Justin Wright, κινητήριος μοχλός των Expo 70, πρέπει να είναι ένας αθεράπευτα ρομαντικός τύπος που μάλλον δεν δίνει δεκάρα για τον χωροχρόνο που ζει. Το σχήμα του αλλάζει μορφές και line-up σαν χαμαιλέοντας, το καλλιτεχνικό όραμα μένει όμως πάντα απαράλλακτο: psych, drone, space, experimental, πες-το-όπως-θες ροκ. Βαριά παραμορφωμένο, τζαμαριστό και παραισθησιογόνο, θα έλεγα εγώ. Μπορείς να σπάσεις και λίγο πλάκα με τις περιγραφές στα δελτία τύπου, όπου περιγράφονται acid αστρικά ταξίδια, supernovas, ψυχεδελικοί γαλαξίες και τα συναφή. Θα προτιμήσω γήινους όρους για να πω απλώς ότι οι Expo 70 είναι ένα psychedelic rock γκρουπ που παράγει κολοσσιαία αυτοσχεδιαστικά jams.

  Σε αυτή την ενσάρκωση, πρόκειται για κουαρτέτο που περιλαμβάνει δύο ντράμερ. Το άλμπουμ αποτελείται από τρία γιγάντια tracks (τα ονομάζουν “Movements” και μου αρέσει), όπου γύρω από τα θεόαργα κιθαριστικά μοτίβα και τους τόνους των εφέ του Justin, οι υπόλοιποι μουσικοί βαράνε ή χρωματίζουν στους αντίστοιχους τόνους. Τίποτα φανταχτερό. Τίποτα συγκλονιστικό. Τίποτα που δεν έχεις ξανακούσει. Κι όμως, η ειλικρίνεια κι ο αυθορμητισμός του θα σε κάνουν να τους σέβεσαι.

  Τα πάντα κυλάνε απολύτως γραμμικά. Η διαφορά ανάμεσα στο να το χαρακτηρίσεις βαρετό ή συναρπαστικό ορίζεται μάλλον από τη δική σου συγκυριακή διάθεση. Αν κάτι όμως βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον –και σε προκαλώ σε αυτό το παιχνίδι–, είναι η έννοια της κίνησης. Δεν χρειάζεται να είσαι high για να μπερδευτείς ακούγοντάς το: τα πάντα κινούνται συνεχώς ή στέκονται ολοκληρωτικά ακίνητα; Ο χρόνος κυλάει ή έμεινε στάσιμος; Οι Expo 70 είναι πολύ καλοί σε αυτό το trip. Η μονοτονία, ναι, μπορεί να είναι παντοδύναμη. Και, τέλος πάντων, είναι το τρένο που ξεκίνησε ή μήπως φεύγει ο σταθμός;!

  Τα America Here & Now Sessions είναι οι στιγμιαίες ηχογραφήσεις του group στο πλαίσιο μιας έκθεσης/φεστιβάλ που θα συνέβαινε πριν από μερικά χρόνια. Η έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης ακύρωσε τελικά το project, οι Expo 70 αποφάσισαν όμως να κυκλοφορήσουν τα jams τους. Από αυτή την άποψη, ο δίσκος αυτός είναι από τα πιο γνήσια πράγματα που μπορείς να ακούσεις στον rock πλανήτη. Μακριά από πόζες, φωτογραφίσεις και μανατζαραίους, μακριά από rock n roll μόδες και υποκρισίες. Μόνο μια γνήσια καλλιτεχνική έκφραση, μια αποτύπωση της στιγμής, μια τίμια αντανάκλαση ενός από τα εκατομμύρια πράγματα που συμβαίνουν πάνω σε αυτή την τρελή σφαίρα. Μια αντανάκλαση που άντεξε. Είπαμε, ο Justin Wright πρέπει να είναι φοβερά ρομαντικός τύπος. Και στην τελική, όσο κι αν γυρίζει η Γη, εγώ δεν το νιώθω.

Αντώνης Καλαμούτσος