Bly de Blyant – The Third Bly de Blyant Album (hubro)

 Καιρό είχε να πέσει μια τόσο ντεμοντέ – με την καλή έννοια – δουλειά στα χέρια μου ∙ ντεμοντέ, τόσο οι επιρροές, όσο και η παραγωγή, παραπέμπουν σε ακούσματα παλαιότερων δεκαετιών – με την καλή έννοια, επειδή το The Third Bly de Blyant Album δεν ξεπέφτει στην επιφανειακότητα του ρετρό. Οι επιρροές, που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα μουσικών, χρησιμοποιούνται με δημιουργικό, κι όχι με νοσταλγικό πνεύμα. Αν μη τι άλλο, το μουσικό λεξιλόγιο του Bly de Blyant είναι πλουσιότατο: από την τύποις παραδοσιακή έως την free jazz, την rock, την σύγχρονη κλασική μουσική του 20ου αιώνα, την pop, έως και πρώιμους ambient/ electro πειραματισμούς – υπάρχουν ουκ ολίγες εναλλαγές διαθέσεων και ήχων, καθώς και αρκετά σημεία όπου η ανάπτυξη μελωδικών θεμάτων παραστρατεί σε ιδιαίτερα έξυπνες μυστηριακές διαδρομές.

 Εάν, όμως, υπάρχει ένα αρνητικό χαρακτηριστικό του The Third Bly de Blyant Album, αυτό είναι τ’ ότι ως επί το πλείστον επαναπαύεται στην μελωδικότητα και την γενική χαλαρότητα που αποπνέουν οι συνθέσεις. Η γενική διάθεση είναι περισσότερο lounge, και είναι πραγματικά ελάχιστα τα σημεία όπου πραγματικά ξυπνάνε τον ακροατή και επιβάλλουν την προσοχή στα όσα ακούγονται. Το The Third Bly de Blyant Album δεν είναι καθόλου κακή δουλειά – παρ’ όλα τα καλά της στοιχεία, ωστόσο, παραείναι χαμηλών τόνων για να τα αναδείξει με τον τρόπο που θα έπρεπε, ενδεχομένως, να το κάνει. Παραμένει, όπως και να’ χει, ένα ευχάριστο συνολικό άκουσμα.

ATM

Off World – 1 (constellation)

Κάπου στα θαμμένα βρίσκονται παλιά δημιουργικά κεφάλαια τα οποία συνήθως η μοίρα τα θέλει για πάντα δέσμια της σκόνης. Αδίκως βέβαια. Αυτό ισχύει για το νέο άλμπουμ του Sandro Perri, πρώην Polmo Polpo, πρώην Glissandro 70, το οποίο περιέχει υλικό που φτιάχτηκε το 2008 με τον Lorenz Peter και στη συνέχεια με τη συνεργασία και άλλων φίλων από την τοπική σκηνή του Τορόντο.  

 Πρόκειται για το πρώτο μιας τριπλέτας δίσκων που μένει να ολοκληρωθεί σύντομα και αυτό που αφήνει ως γεύση είναι ότι πρόκειται για την πιο πειραματική δουλειά του. Λίγα θυμίζουν κάτι από τις υπόλοιπες προσωπικές του δουλειές και ακόμη λιγότερα εκεί έξω θυμίζουν κάτι το τόσο απόκοσμο και αλλόκοτο ως άκουσμα. Ίσως σε κάποιες στιγμές να φέρνουν λίγο σε Cluster, αλλά και πάλι είναι τόσο εξωγήινη η υφή του άλμπουμ που κουβαλά και κάτι το ουτοπικό στην όλη ηχητική προσέγγισή του. Αρχικά μπορεί να ξενίσει ο τραχύς χαρακτήρας του, αλλά σίγουρα αξίζει η μελέτη του.

Μπάμπης Κολτράνης

Iron Hearse – Tomb Metal (name your price)

 Υπάρχουν συγκροτήματα που κερδίζουν την εκτίμηση σου όχι εξαιτίας της πρωτοτυπίας και της ευρηματικότητας τους, ούτε λόγω των τεχνικών τους αρετών, αλλά μόνο και μόνο λόγω της επιμονής και της συνεχούς παρουσίας τους. Για τον υποφαινόμενο, οι Iron Hearse είναι ένα τέτοιο συγκρότημα. Τι κι αν απ’ το 2001, τη χρονιά που βγήκε το πρώτο τους ντέμο, έως το Tomb Metal, την τρέχουσα κυκλοφορία τους για το 2016, δεν έχει αλλάξει σχεδόν ούτε μια νότα; Τι κι αν το doom/stoner/heavy rock/metal που παίζουν δεν διεκδικούσε εξαρχής – ούτε διεκδικεί – δάφνες συνθετικής και ενορχηστρωτικής τόλμης; Τι κι αν καταφέρνουν να ακούγονται παλιομοδίτικοι ακόμη και τώρα, που το ‘70’s rock έχει αναβιώσει σχεδόν ολοκληρωτικά; Οι Iron Hearse doomάρουν και γκρουβάρουν απτόητοι. Δεν πα’ να λέμε; Ο σεβασμός, στην προκειμένη περίπτωση, επιβάλλεται χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 Επί του παρόντος: το Tomb Metal είναι μια συλλογή ακυκλοφόρητων κομματιών, ηχογραφημένων ζωντανά στο στούντιο (κοινώς, πρόκειται για ηχογραφήσεις από πρόβες), και παιγμένων με ιδιαίτερο δυναμισμό και κέφι, και με ήχο που ούτε απογοητεύει, ούτε κρύβει την αλληλεπίδραση των οργάνων – η φωνή είναι κάπως θαμμένη σε ορισμένα κομμάτια, αλλά κατά τ’ άλλα, το συνολικό αποτέλεσμα είναι αρκετά ποιοτικό. Οι συνθέσεις είναι κατά τα πρότυπα που αναφέρθηκαν στην προηγούμενη περίοδο – και που λίγο-πολύ μπορεί κανείς να ακούσει σε ολόκληρη την υπόλοιπη δισκογραφία των Iron Hearse. Οι φανατικ@ των παλιών Pentagram και Obsessed θα το καταφχαριστηθούν – κι ίσως όχι μόνο αυτ@.

ΑΤΜ