Η 9η Σεπτεμβρίου , αν και μόλις μία μέρα ενός έντονου σε ό,τι αφορά τις μουσικές κυκλοφορίες μήνα, κατόρθωσε να ξεχωρίσει ως η μέρα της κυκλοφορίας του Skeleton Tree των Nick Cave & The Bad Seeds – ενός δίσκου περιβαλλόμενου- αν όχι μαρκαρισμένου- από το μιντιακό ενδιαφέρον για την πηγή έμπνευσής του.

 Ως εκ τούτου, παραμερίστηκε λίγο το γεγονός της επιστροφής των Wovenhand με τον όγδοο δίσκο τους, Star Treatment, παρότι πρόκειται για μία μπάντα που δεν της έχει λείψει ποτέ η προσοχή του μουσικόφιλου κοινού. Και, κατά προσωπική εκτίμηση, δικαίως.

 Οι Wovenhand, με τη χαρακτηριστικά επιβλητική φωνή και παρουσία του David Eugene Edwards και τις εξίσου χαρακτηριστικές μεταβολές στην υπόλοιπη σύνθεσή τους (ο Neil Keener έρχεται να αντικαταστήσει τον Gregory Garcia Jr. στο μπάσο και ο Matthew Smith από τους Crime and The City Solution αναλαμβάνει τα πλήκτρα), παραμένουν συνεπείς στο ανά διετία ραντεβού τους με το κοινό.

 Το Star Treatment ακολουθεί το Refractory Obdurate του 2014 και προσφέρει ένα αξιαγάπητα πλήρες βίωμα στον ακροατή. Τα έντεκα κομμάτια που το αποτελούν – με κυρίαρχη τη μελαγχολική, σχεδόν μυστικιστική νότα – ξεκινούν από το πλέον ευδιάθετο και παρακινητικό κομμάτι του δίσκου “Come Brave” για να προχωρήσουν σε μία σταδιακή πτώση προς γνώριμα folk ύδατα με τα “Swaying Reed” και “Go Ye Light” να λαμβάνουν τη θέση των πιο αναπαυτικών στάσεων της διαδρομής. Ο δίσκος όμως θα ήταν ελλιπής χωρίς το πάθος του “All Your Waves” ή την καθαρτική εμπειρία του “Five By Five”.

 Μπορούμε, λοιπόν, να μιλήσουμε για ακόμα μία επιστροφή των Wovenhand στην επιτυχημένη πεπατημένη των περασμένων κυκλοφοριών ή να αποφύγουμε επιμελώς τα λόγια και να βυθιστούμε στα αιθέρια φωνητικά του “Low Twelve” φτάνοντας έτσι στο απόγειο της αστρικής αυτής θεραπείας.

 

Βικτώρια Λαμπροπούλου