Λόγω του ειδικού σκοπού του παρακάτω μουσικού εγχειρήματος, το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί περισσότερο παρουσίαση, παρά κριτική. Για ευνόητους λόγους.

Ένα βασικό, δομικό πρόβλημα του μουσικού D.I.Y. χώρου – και της ευρύτερης μουσικής D.I.Y. νοοτροπίας – δεν είναι τόσο πολύ η έλλειψη χώρων, ή κεφαλαίων, ή ακόμη και βασικού «εξοπλισμού». Όχι, τίποτε απ’ όλα αυτά, το πρόβλημα βρίσκεται αλλού: το πρόβλημα βρίσκεται στην ιδιαίτερα χαμηλή και αραιή συχνότητα κυκλοφοριών.

Το γεγονός ότι, παρά την δομικότητα του, το συγκεκριμένο θέμα δεν συζητιέται ιδιαίτερα, είναι κάτι το παράδοξο ∙ παρ’ όλα αυτά, ισχύει.

Ας εξηγηθώ: η υψηλή συχνότητα κυκλοφοριών ενίοτε θεωρείται ότι αποδεικνύει μια πιο «επαγγελματική» − βλέπε εμπορική – σχέση της μπάντας με τη μουσική που συνθέτει και παίζει ∙ (θεωρείται ότι) αποδεικνύει, επίσης, τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα των μελών της εκάστοτε μπάντας, έναν αγώνα να καθιερωθούν περισσότερο σαν όνομα, ένεκα της διαρκής τους παρουσίας, και λιγότερο σαν καλλιτέχνες, σαν αυτόνομοι δημιουργοί. Άμεση συνέπεια του παραπάνω σκεπτικού είναι τα πράγματα να κινούνται αργά, ενίοτε επιτηδευμένα αργά, οι κυκλοφορίες να είναι λίγες και καλές, απευθυνόμενες σ’ ένα κοινό που επιθυμεί να ψάξει, ή και που ήδη ψάχνεται, πέρα από τις στήλες και τις κριτικές των νέων κυκλοφοριών της καθεστηκυίας μουσικής δημοσιογραφίας.

Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια σ’ αυτή την θεώρηση ∙ υπάρχει, βέβαια, και η άλλη άποψη, που υποστηρίζει ότι πέραν του ανταγωνισμού, με την κακή έννοια, η συχνή παρουσία μπορεί επίσης να είναι ενδεικτική και μιας διάθεσης για έμπρακτη αλλαγή παραδείγματος όσον αφορά την μουσική σκηνή, μιας αλλαγής που θα αποδεικνύει ότι η δημιουργία είναι εξίσου εφικτή και πέραν του επιβαλλόμενου ανταγωνισμού που προκύπτει λόγω της εμπορικοποίησης. Κοινώς, μιας αλλαγής που δεν θα προσβλέπει σε πυροτεχνήματα, ή σε εκρήξεις μιας νύχτας, και μετά στη λήθη, πλην των αναμνήσεων λίγων και εκλεκτών. Η αυτοοργάνωση, αν μη τι άλλο, πέρα από υπομονή, απαιτεί επίσης και επιμονή. Παρά τα εκάστοτε, κάθε φύσεως εμπόδια που θα εμφανίζονται.

Πάντως, ένα πράγμα είναι σίγουρο: όποια θεώρηση κι αν ενστερνιζόμαστε, κάθε καινούργια κυκλοφορία, ειδικά αν αποτελείται από ακυκλοφόρητα κομμάτια, είναι από μόνη της ένα γεγονός.

Η παρακάτω συλλογή, που τιτλοφορείται απλά ως 35, κυκλοφορεί ως εγχείρημα της κατάληψης Προκάτ_35 στην Πάτρα, και περιλαμβάνει 10 κομμάτια από το βαρύ, όσο και διαφοροποιημένο, πυροβολικό της ελληνικής D.I.Y. σκηνής – δεν θα αναφέρω ονόματα. Να τα δείτε εσείς. Θα πω, ωστόσο, ότι τα κομμάτια περιλαμβάνουν από παλαιάς κοπής hardcore/punk, έως stoner και post-metal. Θα πω ότι το συνολικό artwork είναι επίσης εξαιρετικό. Θα πω ότι λόγω του D.I.Y. χαρακτήρα, και ως άμεση συνάρτηση των όσων έγραψα προηγουμένως, καλύτερα να ακούσετε τα κομμάτια, γιατί τα επόμενα, κατά πάσα πιθανότητα, θα κάνουν καιρό να κυκλοφορήσουν.

Θα πω, τέλος, ότι αν σας ενδιαφέρουν αυτά που ακούσατε, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να επενδύσετε στην υλική μορφή της συλλογής. Ακούστε, διαβάστε, και αποφασίστε μόν@ σας.

ΑΤΜ