Η αρχέγονη επιθυμία να πιάσει ένα άτομο μια κιθάρα για να βγάλει τα εσώψυχα του έρχεται από πολύ μακριά. Τόσο που μερικές φορές και με βάση τις συνέπειες, να θέλουμε να ξεχάσουμε από που και πότε ακριβώς άρχισε το κακό. Δεν κάνουν όλ@ για αυτήν την δουλειά, ούτε σε όλα τα κομμάτια ταιριάζουν ακουστικές εκτελέσεις. Οι μπαλαντοδερμένες παραλίες του Αιγαίου και του Ιονίου το γνωρίζουν καλά.

Ευτυχώς εδώ έχουμε την Βρετανίδα Laura Marling που σίγουρα κατέχει τα μυστικά αυτού που ονομάζουμε γενικά και αόριστα ακουστική/unplugged μουσική. Διαθέτοντας μια μαγκιόρικη και συνάμα γλυκιά φωνή, εκτελεί τις συνθέσεις της με απλότητα και θαυμαστή τεχνική κατάρτιση. Μάλιστα στο πέμπτο της άλμπουμ συγκαταλέγει ορισμένα κομμάτια που ερμηνεύει μαζί με μια κανονική ηλεκτρική μπάντα, με το τελικό αποτέλεσμα να την δικαιώνει. Αν προσθέσουμε κιόλας τις διαφορετικές ενορχηστρώσεις και κιθάρες που χρησιμοποιεί με βάση κάθε συνοδευτική ιδέα που ταιριάζει στο εκάστοτε κομμάτι της, έχουμε έναν δίσκο κατ’αρχάς ευχάριστο στην ακρόαση.

Ας πάμε όμως και στα επιμέρους σημεία του, μην παραβλέποντας το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με έναν pop με την ευρεία έννοια δίσκο. Υπάρχουν ελάχιστες στιγμές που τα όρια του προαναφερθέντος όρου ραγίζουν (βλ. το ομότιτλο κομμάτι) και σε γενικές γραμμές ακολουθείται μια συγκεκριμένη μανιέρα. Είναι και οι στίχοι καθαρά αγαπησιάρικοι και ωθούν την ερμηνεύτρια σε ορισμένες υπερβολές στον τρόπο που μεταχειρίζεται τις ευαίσθητες νότες, με αποτέλεσμα εύκολα αυτό που ακούγεται να χαρακτηριστεί ανάλαφρο. Σίγουρα σκοπός της δημιουργού δεν είναι να βγάλει κάτι εύπεμπτο. Παρατηρώντας όμως και την προηγούμενη δισκογραφία της, κάπου νιώθεις πως αδυνατεί να ξεφύγει κατά πολύ από το πλαίσιο που την έκανε εξ’αρχής γνωστή (βλ. κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον Ryan Adams).

Συνολικά λοιπόν τα βάθη που αγγίζει το Short Movie μπορεί να μην είναι τα ποθητά, με την έννοια πως εδώ μιλάμε για έναν καθαρά προσωπικό δίσκο που αποτυπώνει έντονα και σχεδόν τραυματικά βιώματα. Σίγουρα όμως θα αρέσει σε πολύ κόσμο και αυτό το γράφουμε όχι μιλώντας για την εμπορικότητα του. Απλά εύκολα η ακρόαση του θα ηρεμεί τα πνεύματα, θα ξορκίζει τα άγχη της καθημερινότητας και κάποι@ χωρίς να θέλει ντε και καλά να εντρυφήσει στους στίχους που ακούει, θα σιγοψιθυρίσει κάποια στιγμή στο άσχετο, κάποιο ρεφρέν του. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα αυτό το τελευταίο ειδικά σήμερα που η εμπορική μουσική πνέει τα λοίσθια.

Μπάμπης Κολτράνης