Right Thoughts, Right Words, Right Action. Οι Franz Ferdinand, έπειτα από απουσία 4 χρόνων, επιστρέφουν.

Πίσω στο 2004 όταν τους πρωτογνώρισα, με την indie-rock/brit-pop σκηνή σε έξαρση, αμέσως αναφώνησα πως διάολε ναι! Εκεί στο νησί η μουσική παραμένει αέναη και το ταλέντο αστείρευτο. Με την πεντάδα να απαρτίζουν οι Franz Ferdinand, Arctic Monkeys, Kaiser Chiefs, Kasabian, The Fratellis και σφήνα τους The Last Shadow Puppets, το side project των Alex Turner (Arctic Monkeys) και Miles Kane, κερδίζεις συνεχώς νέους μουσικούς οπαδούς. Το ντεμπούτο των Franz Ferdinand με τον ομώνυμο δίσκο τους, τους έκανε αμέσως αρεστούς στα αγόρια και κορίτσια, απόγονων των mods. Ακολούθησε ένα μέτριο άλμπουμ (You Could Have It So Much Better) και ένα καταστροφικό Tonight: Franz Ferdinand, στο οποίο πειραματιστήκαν με τον ήχο τους και σίγουρα δεν τους βγήκε σε καλό.

Μετά από τέτοια καθοδική πορεία, σίγουρα οι Alex Kapranos, Nick McCarthy, Robert Hardy και Paul Thomson, αποφάσισαν να σοβαρευτούν, ηχογραφώντας ένα άλμπουμ επιστροφής στα μουσικά δρώμενα. Έτσι και έγινε. Γιατί όταν ένα άλμπουμ ανοίγει με ένα κομμάτι που σε ξεσηκώνει, κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι σου αρχικά και ξέφρενα όλο σου το σώμα τελικά, σκούζοντας «right thoughts, right words, right action», τότε κάτι καλό προμηνύεται. Ακολουθεί το Evil Eye, που κατά κάποιο τρόπο θυμίζει b-movie horror film των 80’s, καθώς υπάρχει μία θεατρικότητα στην ενορχήστρωση του κομματιού. Στη συνέχεια οι Franz Ferdinand, με το Love Illumination, μας αποδεικνύουν πως ακόμα και ένα απλό, flat κομμάτι, με την προσθήκη, σε καίρια σημεία, ενός πνευστού (σαξόφωνο εν προκειμένω) και πλήκτρα που σου κολλάνε στο μυαλό σαν τσίχλα στο παπούτσι, κάνεις χιτάκια.

Ο ρυθμός χαλαρώνει με την ανεμελιά του “Stand On The Horizon” να σε πάει στα 60’s, με τους The Kinks, The Who και τους The Monkees να χαμογελάνε που άφησαν το στίγμα τους. Πάντως αν είχαμε χαμόγελα προηγουμένως, στο “Fresh Strawberries”, οι Beatles αν ήταν όλοι εν ζωή, θα έλεγαν, μα πόση επιρροή έχουμε ασκήσει σε αυτό το νησί πια;

Μετά την ανάδειξη διάφορων επιρροών και σεβασμού στο παρελθόν, έρχεται το “Bullet” με φόρα. Χορεύεις ανεξέλεγκτα σε ένα πάρκο, ανάμεσα από τα ποτιστήρια, που με χάρη αφήνεις  να σε κάνουν μούσκεμα. Δεν σε ενδιαφέρει όμως. Χορεύεις ασταμάτητα! Έχοντας ακόμα μία ευκαιρία για χορευτικές φιγούρες με το “Treason! Animals”, την αξιοποιείς καθώς ακολουθεί το “The Universe Expanded”, που σε αφήνει να παρατηρείς τον έναστρο ουρανό και την ανατολή του φεγγαριού, με ένα tanquerray τόνικ, να σε συντροφεύει.

Έχοντας ρουφήξει το τζινάκι σου, κάτι σου προκαλεί εντύπωση. Ακούς υποψία καλοκαιρινού ήχου από τον Αγγλικό βορρά. Brief Encounters και ήχοι αμμουδερών αναμνήσεων έρχονται για να αναθεωρήσεις, εν μέρει, για τους μόνιμα συννεφιασμένους Σκωτσέζους, ότι δεν μπορούν και αυτοί να μεταδώσουν ήλιο. Οι Franz Ferdinand μας αποχαιρετούν λέγοντας μας, “Goodbye Lovers & Friends”.

Ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να τους βάλει ξανά στο προσκήνιο, αποκτώντας νέους fans και επανακτώντας την εμπιστοσύνη των παλιότερων.