Να ένας δίσκος ο οποίος στο πρώτο άκουσμα σε κάνει να ξινίζεις τα μούτρα σου. Όχι γιατί αποτελεί κάτι το δυσκολοχώνευτο αλλά, αντιθέτως, γιατί είναι ανάλαφρο και υπεραπλουστευμένο στη σύλληψή του. Η αξία της δημιουργίας ενός τσιχλοφουσκοειδούς album, που όμως δεν ξεπετιέται σε μία χρήση ή δεν έχει ημερομηνία λήξης, έχει καταδειχθεί στα αριστουργήματα που κατά καιρούς έχουν βγάλει οι Pet Shop Boys. Μιας και αναφερθήκαμε σε αυτό το βρετανικό ντουέτο, φαίνεται πως ο Κ.Β. – κάνοντας στην άκρη πολλές πλευρές του έργου του – τους επιλέγει ως βάση για την αισθητική σφραγίδα της Χρυσσαλίδας.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι μπορεί να περιμένει κανείς/καμιά από τον συγκεκριμένο τύπο μετά από την κατατεθειμένη δισκογραφία των Στέρεο Νόβα, στους οποίους ήταν μέλος, τη σειρά των προσωπικών του δίσκων και τα πολυάριθμα projects που έχει κατά καιρούς αναλάβει. Ίσως αυτή η αίσθηση της μη αναμονής κάτι συγκεκριμένου να τον βοηθά ως προς το μη άγχος για το που να κινηθεί με το νέο του υλικό.

Χωρίς δίχτυ ασφάλειας, λοιπόν, ο Κ.Β. βγάζει αυτές τις μέρες έναν συνεσταλμένο, pop, μετριοπαθή, χορευτικό δίσκο, μονοθεματικό στη μορφή χωρίς πολλά φτιασίδια. Τα 13 κομμάτια στην πλειοψηφία τους είναι τραγουδιστά με εξαίρεση τις 5 θαυμάσιες ορχηστρικές συνθέσεις και το προτελευταίο «Ολές Αυτές Οι Νύχτες» που θυμίζει τον παλιό του «ψιθυριστό» εαυτό. Σίγουρα θα αγκαλιαστούν από έντυπα τύπου Lifo και Athens Voice, που θα βρουν απάγκιο στην ελαφρότητα των ήχων και των στίχων του δίσκου.

Άλλο είναι όμως το θέμα˙ η όποια αξία της Χρυσσαλίδας δεν βρίσκεται οπωσδήποτε στην αναπόληση του ‘80, αλλά στην στέρεη αντίληψη που διέπει το σύνολο των τραγουδιών. Απλοί ήχοι, χωρίς φτιασίδια, ευκολοχώνευτα ρεφρέν που κολλάνε, διακριτικές κιθάρες και μια αίσθηση πως ο δημιουργός κοιτάζει παλιά φωτογραφικά album από το γυμνάσιο και το λύκειο. Δεν είναι αυτό το γύρισμα των σελίδων που δίνει τον τόνο στην μουσική εδώ, αλλά το άνοιγμα ενός αυτόνομου κεφαλαίου στην δισκογραφία του Κ.Β. Μπορεί να μην λείπουν και οι μέτριες στιγμές αν και μετά από τις πρώτες αναγνωριστικές ακροάσεις ο δίσκος σε κάνει να λικνίζεσαι ανεπαίσθητα και η μουσική αρχίζει να κατακάθεται αναπαυτικά μέσα σου. Το κατά πόσο θα αντέξει στο πέρασμα του χρόνου – όπως το album Για Σένα Με Αγάπη και ό,τι έχουν κυκλοφορήσει οι Σ.Ν. – είναι άλλο, άγνωστο προς το παρόν ζήτημα.

Μπάμπης Κολτράνης