JAKOB

 Ξεκίνησαν από την μακρινή Ν.Ζηλανδία παίζοντας διασκευές από Helmet πριν δεθούν ως μπάντα και κατασταλάξουν στον ορχηστρικό rock ήχο ο οποίος γλυκοκοιτάζει το ambient. Ήδη οι δίσκοι που μας έχουν παραδώσει πιστοποιούν την υψηλή τους κλάση και τον πρωτοποριακό τρόπο που συνθέτουν λιτά στη φόρμα τους αλλά τόσο άρτια κομμάτια. Αν και σπανίως εμφανίζονται επί σκηνής, πέρυσι συνόδεψαν τους Isis στις τελευταίες τους συναυλίες, όπως επίσης και τους Tool μπροστά σε σαφώς μεγαλύτερα ακροατήρια από τα συνηθισμένα που αντικρίζουν. Ο καιρός έφτασε για να λάβει τέλος η «χειμερία νάρκη» τους από το 2006 και το τελευταίο τους πόνημα, το Solace. Τα πρώτα δείγματα από τα demo που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο μας προδιαθέτουν για τα καλύτερα και τον Ιούλιο, όταν και θα κυκλοφορήσει επιτέλους ο δίσκος, προμηνύεται πολύ μελέτη.

IF THESE TREES COULD TALK

 Θα μπορούσαν να είναι άλλο ένα κοινότυπο αμερικάνικο group του ορχηστρικού rock, που είδε ανοικτή πόρτα και μπήκε. Όμως πρόπερσι με το δεύτερο τους πόνημα Above The Earth, Below The Sky κατάφεραν να κάνουν ένα άλμα προς τα μπρος γράφοντας μελωδίες που εντυπώνονταν για τα καλά στις ευαίσθητες πλευρές του εγκεφάλου. Μπορεί να μην κέρδισαν την απήχηση που θα τους άξιζε και ίσως να μην έχουν ανακαλύψει με την μουσική τους καμία νέα ήπειρο, αλλά σίγουρα το επερχόμενο τους album αναμένεται με αρκετό ενδιαφέρον. Κατά την άνοιξη όπως προστάζει και η φύση, τα δέντρα όντως θα μπορέσουν να μας μιλήσουν.

YEAR OF NO LIGHT

 Ιδού το συγκρότημα από το Bordeaux της Γαλλίας, του οποίου το ντεμπούτο έχει τις περισσότερες επανακυκλοφορίες. Ο ήχος του εξάλλου, ειδικά στην απαρχή της ύπαρξης του group, περιείχε πολλά gothic & metal στοιχεία με αποτέλεσμα πολλοί νεόκοποι μεταλλάδες να δουν σκότος και να κολλήσουν. Στην πορεία είχαμε την απώλεια του, ας πούμε, τραγουδιστή και την περίεργη αντικατάστασή του με έναν τρίτο κιθαρίστα και έναν δεύτερο ντράμερ στη σύνθεση μαμούθ! Οι τόνοι χαμήλωσαν, οι πειραματισμοί οξύνθηκαν και το προπέρσινο Ausserwelt ήταν ένας από τους πιο βαθείς και λυρικούς δίσκους των τελευταίων χρόνων όσον αφορά τον βαρύ αλλά όχι βαρεμένο ήχο. Για φέτος η ατζέντα τους περιλαμβάνει split δίσκο με τον Thisquietarmy κατά την άνοιξη, με τους Altar Of  Plagues τον Φλεβάρη, μια σειρά εκδόσεων δικού τους νέου υλικού, την επανακυκλοφορία των 2 προηγούμενων δίσκων τους, καθώς και σποραδικές συναυλίες με παράλληλες προβολές δρακουλιάρικων ταινιών στο background! Τόσο καλά.

GIARDINI DI MIRO

 Αμυδρές εικόνες επανέρχονται από την πρώτη τους συναυλία που έδωσαν στα μέρη μας το 2002 σε ένα κατάμεστο Αν, όταν το post rock ήταν στα ντουζένια του και η ιταλική αυτή μπάντα ακολουθούσε πιστά τη φόρμα του. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά και όσον αφορά το είδος αλλά και όσον αφορά τα μονοπάτια που ακολούθησε το group. Λείαναν τον ήχο τους πάνω σε πιο κλασσικές δομές κουπλέ-ρεφρέν και πρόσθεσαν σε όλες σχεδόν τις συνθέσεις τους φωνητικά. Βέβαια, ακούγεται κάπως περίεργη η σύνδεση του πρώτου ep, που ηχογράφησαν σε μια αποθήκη, με τις τελευταίες super – ντούπερ ηχογραφημένες δουλειές τους. Ενώ πρόπερσι κυκλοφόρησαν έναν καθαρά ορχηστρικό δίσκο, βασισμένο σε μια παλιά ασπρόμαυρη ταινία, το Il Fuoco, στο νέο τους album που θα ονομάζεται Good Luck και θα σκάσει κατά τον Μάρτη αναμένεται η επιστροφή στις φωνές, οπότε παραμένει γλυκό αίνιγμα το τι να περιμένουμε.

CASPIAN

 Υπάρχουν συγκροτήματα που όταν τα πρωτοακούς, δεν τους το έχεις να κάνουν την διαφορά. Η συγκεκριμένη αμερικάνικη μπάντα αποδεικνύει πως με 3 κιθάρες, ένα δυνατό rhythm section και αρκετό ψάξιμο πολλά μπορείς να καταφέρεις. Με τα 2 τελευταία τους πονήματα να έχουν κερδίσει αρκετά αυτιά, το επερχόμενο album αναμένεται με αρκετή περιέργεια ως προς τα που και πόσο μπορεί το σχήμα να προχωρήσει τον ήχο του. Προς το παρόν έχουμε το φρεσκότατο Live At Old South Church ως μια ηχογραφημένη συναυλία, όπου από την μια νιώθουμε άτυχοι που δεν ήμασταν παρόντες, από την άλλη αισθανόμαστε περιχαρείς που υπάρχουν ακόμη τέτοια groups στο κουρμπέτι.

Μπάμπης Κολτράνης