Η μουσική είναι μία. Οι ήχοι άπειροι. Η αίσθηση άυλη. Η ακρόαση υποκειμενική. Το manual στα κάρβουνα. Το στοίχημα ανοικτό. Τα σχόλια καλοδεχούμενα. Οι αυθεντίες εξοστρακισμένες. Το ψάξιμο επιβεβλημένο. Το είναι αβάσταχτο. Το βάρος πανάλαφρο. Το βίωμα ο τρόπος. Το διαδίκτυο ο μη-τόπος. Οι τέχνες 7. Η Χιονάτη μια. Ένα ίσον κανένα………

Γι’αυτό, έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε από την αρχή και
να  ξεφύγουμε από την αφομοίωση της συνήθειας.
Η μουσική δεν υπάρχει για να καλύπτει το κενό, δεν είναι το “χαλί” στην αναζήτηση.
Κόντρα στην “μεταφυσική” της εμπορικής ανταλλαγής, στέκει εγείροντας το ζήτημα της συμμετοχής.
Αποσκοπώντας εν τέλει στο κοινό βίωμα και τελικά την κοινή αισθητική-την αισθητική του μοιράσματος!