Στο αόρατο βιβλίο της μουσικής υπάρχει ένας κανόνας που αφορά τις μπάντες που επανενώνονται μετά από χρόνια. Αν η επιστροφή στη δράση δεν συνοδεύεται με νέο άλμπουμ, αυτή δεν έχει κανένα νόημα, παρά μόνο μηδενικά σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Προσοχή όμως, από τη στιγμή που βγει κάτι καινούργιο, οι πιθανότητες να αξίζει είναι ελάχιστες, αν όχι μηδαμινές. Κανόνες βέβαια είναι αυτοί, οπότε θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις τους και τι άλλο θα ήταν η ζωή ολόκληρη αν δεν είχε αυτές τις εξαίρετες στιγμές όπου οι κανόνες ανατρέπονται και επέρχεται η καθολική έκπληξη!
Για την ακρίβεια, δεν θα αποκαλούσα το νέο άλμπουμ των Soulside, της ιστορικής μπάντας από την Dischord με μέλη των Girls vs Boys οι οποίοι φτιάχτηκαν όταν αυτή έπαυσε να παίζει, μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς μου φαίνεται εξ αρχής πολύ δύσκολο να βγάλουν κάτι μέτριο. Ακόμη και μετά από 33 (!) χρόνια, ο σκληρός αλλά και γλυκός τους ήχος ακούγεται ικανοποιητικά ισορροπημένος και γεμάτος . Μάλιστα, το χαμήλωμα των τόνων αναδεικνύει ορισμένες εξαιρετικές συνθετικές στιγμές, αν και η εμμονή σε συγκεκριμένες ταχύτητες και γκρούβες κάπως εγκλωβίζει τα τραγούδια. Στο τέλος, όμως, επικρατεί ένα χαμόγελο που πηγάζει από το γεγονός ότι αυτή η μπάντα τα κατάφερε και τίμησε όχι μόνο την ιστορία της, αλλά κυρίως το σήμερα της.

Μπάμπης Κολτράνης