Δεν είναι οι λέξεις αλλά οι σκέψεις που ξεβράζονται από μια κατσαρόλα σε υψηλή σκάλα θερμοκρασίας η οποία έχει τον τίτλο Beware Believers. Πρώτον, από πού βγήκε όλη αυτή η λάβα; Πόσο έχει δουλέψει η μπάντα μέσα της για να βγάλει έναν τέτοιου επιπέδου ανατριχιαστικό δίσκο; Δεύτερον, τι σιγόβραζε στην αποδιοργανωμένη βρετανική κοινωνία τα τελευταία χρόνια; Κάτι σάπιο στην φάτσα του Boris φαίνεται να αηδιάζει αρκετό κόσμο και κάτι στην αδιάφορη βρετανική μουσική των τελευταίων δεκαετιών ωθεί νεανίες στο να πάρουν τα δικά τους όπλα και να ξεχυθούν έξω.

Το έξω στην προκειμένη είναι τα αυτιά μας και εδώ είναι που στήνεται μια διονυσιακή γιορτή προς χάρη του δεύτερου δίσκου των Λονδρέζων Crows. Η αρχή, βέβαια, δεν υποδηλώνει αυτό που θα ακολουθήσει αν και η βρωμιά στις κιθάρες μας προειδοποιεί για κάτι το επικίνδυνο. Από το τρίτο τραγούδι με τίτλο “Only Time” ξεκινά η απογείωση μιας και προσπαθείς να καταλάβεις από πού σου έρχονται τα χτυπήματα, από το ξυριστικό κουπλέ, το εξωπραγματικό ρεφρέν ή την διαολεμένη γέφυρα! Στο “Slowly Separate” έχουμε ένα Top Of The Pops ψαρωτικό hit για τον ανυποψίαστο κόσμο με το “Moderation” που ακολουθεί να εισέρχεται το άχαστο πνεύμα των Joy Division. Κάπου εδώ και χωρίς ανάσα εισερχόμαστε στην μαγική τριπλέτα τραγουδιών που οφείλει να έχει κάθε αριστουργηματικό άλμπουμ που σέβεται τον εαυτό του. “Healing”, σαρκοβόροι στίχοι, το πνεύμα του Ian Curtis όχι ως ολόγραμμα αλλά ως κατάρα και μια κορύφωση εύφλεκτη. “Room 156”, σπασμένος ρυθμός πάνω σε μια μελωδία που είναι έτοιμη να ανατιναχτεί και τελικά αφήνει χωρίς καπνό μαύρες φωτιές πίσω της. “Meanwhile”, χτύπημα εκεί που δεν το περιμένεις καθώς μετά από μια καθαρή εισαγωγή ένα αόρατο κουμπί τα ανεβάζει όλα στον Θεό!

Για φινάλε, η υπόθεση ότι κάπως θα επέλθει νηνεμία βαίνει άκυρη. Η μπάντα συνεχίζει απτόητη το εθιστικό παιχνίδι της όπου στο τέλος μας επιφυλάσσει ένα λυρικό διαμάντι με τον σαφή τίτλο “Sad Lad”. Μετά από δεκάδες ακροάσεις ακόμη δεν μου έχει λυθεί η απορία πώς έχουν φτιάξει έναν τόσο απολαυστικό δίσκο. Έχω την εντύπωση ότι ούτε στο μέλλον θα λυθούν τα μάγια. Ευτυχώς!

Μπάμπης Κολτράνης