Υπάρχουν κι εκείνες οι σπάνιες περιπτώσεις συγκροτημάτων που ενώ υπερπροβάλλονται, τελικά αξίζουν την προσοχή μας. Μια απ’ αυτές είναι οι Σουηδοί Viagra Boys με τον φοβερό και τρομερό frontman Sebastian Murphy ο οποίος έχει αμερικάνικη καταγωγή. Το 2018 έβγαλαν ένα ντεμπούτο που δικαίως έκανε σαματά ακόμη και σε μας που με καθυστέρηση τους ανακαλύψαμε προκαλώντας μια ανυπομονησία για τον ερχομό του νέου τους άλμπουμ.

Να το λοιπόν, ξεπετάχτηκε το Welfare Jazz με όλα τα στοιχεία της μπάντας να βρίσκονται εδώ (βλ. punk/hc μπάντα που κόλλησε στους AC/DC και διασκευάζει Tom Waits από τον eighties δίσκο που ποτέ δεν έβγαλε). Είναι, όμως, τόσο εξόφθαλμη η διάθεση να συνεχίσουν την εμπορική τους επιτυχία που η παραγωγή ακούγεται σαν να φτιάχτηκε αποκλειστικά για ραδιοφωνική κατανάλωση. Το πρόβλημα της απουσίας βρωμιάς και όγκου στον ήχο δεν θα ήταν τόσο έντονο αν οι συνθέσεις τουλάχιστον παρέμεναν στο ίδιο επίπεδο με αυτές του ντεμπούτου τους. Αμ δε, δίπλα στα πολύ δυνατά δύο πρώτα σινγκλ, το ορχηστρικό και το “Girls & Boys” έχουμε ελαφρώς αδιάφορα κομμάτια που ακούγονται ακόμη πιο αδιάφορα με αυτόν τον πεντακάθαρο και αποστειρωμένο ήχο. Οι αθεόφοβοι, μάλιστα, έχουν ανεβάσει βιντεάκια που παίζουν αυτές τις ίδιες συνθέσεις με ένα μανιασμένο τρόπο σαν να θέλουν να μας πείσουν για τα γραφόμενα μας! Έχει ακουστεί, πάντως, η φήμη ότι έχουν ήδη έτοιμο έναν επόμενο δίσκο που θα ηχογραφηθεί ζωντανά, οπότε θα τους συγχωρέσουμε το γεγονός ότι έναν παρ’ ολίγο εκρηκτικό δίσκο, τον έκαναν να ακούγεται απλώς συμπαθητικός.

Μπάμπης Κολτράνης