Night, απλά και όμορφα. Λέξη που συμπεριλαμβάνει τα πάντα μέσα της. Δεν είμαι σίγουρη όμως τι περιμένεις να ακούσεις μέσα στο καινούριο άλμπουμ των Σουηδών Raft Of The World. Πέντε χρονάκια μόνο στη δισκογραφία. Τρία full length άλμπουμ μόλις και νομίζεις ότι ακούς σχήμα τεράστιου rock βεληνεκούς. Τους γνώρισα με το Night άλμπουμ τους το 2013, αλλά τότε ομολογώ δεν με έκαναν να ενθουσιαστώ τρελά τόσο ώστε να με εξιτάρουν όπως πραγματικά συνέβη με αυτό εδώ.

Λοιπόν το άλμπουμ αυτό είναι πωρωτικό, ξεσηκωτικό, θεότρελο, μαγικό, ρυθμικό, μελωδικό, γρήγορο και ό,τι θες βάλε που να ταιριάζει σε ένα retro rock / hard rock ορισμό. Εννέα κομμάτια γεμάτα αρπακτικούς, εκστατικούς rock ύμνους, που δεν σε αφήνουν σε ησυχία. Θέλεις πολλή δόση από δαύτους. Σε μαγεύουν και σε γραπώνουν σαν τα νύχια της κουκουβάγιας, που έχουν και σαν έμβλημά τους σε όλα φυσικά τα άλμπουμ τους. Οι στίχοι είναι στα αγγλικά και εύηχοι, άνετα μπορείς να τους καταλάβεις, να τους μάθεις και να τους τραγουδήσεις (που θα τους τραγουδήσεις!), αφού τα φωνητικά είναι καθαρά και βγαίνουν μπροστά. Όταν δε τα lyrics σταματούν, οι κιθάρες γίνονται σκέτη χειροτεχνία. Πολύ καλή δουλειά, δεμένοι οι κιθαρίστες, ξεκάθαρα πόστα. Οι πρωταγωνιστές! Το μπάσο κρατάει τα μπόσικα (θα ήθελα να τον ακούσω πιο πολύ) και ο ντράμερ διευθύνει την πορεία του πλωτού στον κόσμο και στις μανιασμένες ακουστικές διαθέσεις του κοινού. Φωνητικά χαρακτηριστικά “παλαιάς κοπής” και -ναι!- με ταυτότητα. Τον τυπάκο μπορείς να τον ξεχωρίσεις μέσα σε άλλους. Αυτό είναι πλεονέκτημα που στηρίζεται πάνω του όλη η μουσική rock σκηνή (και κατ’ επέκταση όλο το μουσικό ιδίωμα).

Οι Σουηδοί retro rock καλλιτέχνες, όταν καταπιαστούν σωστά και υπεύθυνα με τις συνθέσεις, βγάζουν καταπληκτικές κυκλοφορίες. Το Raft Of The World είναι λοιπόν μια από αυτές. Χωρίς να υπάρχει ούτε 1% δόση υπερβολής πριν μπω στην καταγραφή εντυπώσεων, άκουσα το άλμπουμ πρώτη φορά κάποιες μέρες πριν με την προτροπή ενός φίλου “μουσικο-ρύχου” (Δημήτρη με έχεις καταστρέψει τελευταία! Σε ευχαριστώ!). Τι συνέβη τότε; Μπήκε το άλμπουμ στα ηχεία, ανέβηκε η ένταση, και το χοροπηδητό πήγε σύννεφο! Μου έφτιαξε το κέφι ρε σεις, σαν εκείνες τις παλιές καλές ημέρες που κοπανιόμασταν παθιασμένα εκστασιασμένοι γεμάτη πώρωση μπροστά στη “μεγάλη ανακάλυψη”. Και μετά αρχίζεις να το μοιράζεσαι αυτό, να το ζήσουν και οι φίλοι σου, οι κολλητοί, να μοιραστεί και να μαθευτεί ότι είναι και “γ@μώ τα άλμπουμ” τελικά! Καταλάβατε τι λέμε τώρα; Ότι μόλις κυκλοφόρησε μια απίστευτη αλμπουμάρα που πρέπει να ακούσεις.

Είναι γνωστό πια ότι οι Σουηδοί έχουν μια ροπή προς τους πιο retro rock ήχους χρόνια τώρα, αυτό το βλέπεις αμέσως και από την εξωτερική εμφάνισή τους, αλλά και από την πληθώρα συγκροτημάτων που κάνουν την εμφάνισή τους συνέχεια. Και το κάνουν τόσο καλά! Από τους πιο doom ήχους, psychedelic μέχρι και heavy rock (Witchcraft – Graveyard – Siena Root – Abramis Brama – Horizont – Ironbird – Nekromant κ.ά.). Τι να πρωτο-αναφέρει κάποι@. Μελίσσι!

Η φάση με τους Night είναι ότι θα σου κολλήσουν. Τα κομμάτια όλα είναι κορυφαίες συνθέσεις, συν ότι σε αρπάζουν, σε γυρνούν πίσω στον χρόνο (και το γουστάρεις) και η πλάκα είναι ότι υπάρχει αυτό το ρίγος του NWOBHM κυρίως στα φωνητικά. Όπως καταλάβατε καλύπτει χαλαρά και το heavy metal κοινό (εκτός και αν θέλεις να γκρινιάξεις). Υπάρχει άπλετο πεδίο κινήσεων, και ο καθένας από τους τέσσερις υπέροχους Σουηδούς βγάζει όλη του την τέχνη στο άλμπουμ. Όμορφες στιγμές με γλυκά ή παθιασμένα solo, ρυθμοί και μελωδίες. Instrumental μουσικά χαλιά χαρίζουν ισορροπία, όπως στη μέση του άλμπουμ με το “Omberg”. Εκεί κάπου σίγουρα θα ακούσεις και την κουκουβάγια τους μέσα στη νύχτα.

Γνήσια Rock αστραπόβροντα λοιπόν από τους: Oskar Andersson – Vocals, Guitars Sammy Ouirra – Guitars Joseph Max – Bass Dennis Skoglund – Drums Το mastering έγινε από τον Chris Common (The Mars Volta, Chelsea Wolfe, Mastodon) και το υπέροχο artwork σχεδιάστηκε από τον ταλαντούχο καλλιτέχνη Mattias Frisk (Ghost, Vanhelgd, Vampire, Trap Them). Πολυχρωμία και νοσταλγία, εμπνευσμένα και αριστοτεχνικά κομμάτια εξελιγμένα και περασμένα σε παλιακές αποχρώσεις που σίγουρα θα αποκτήσουν και περισσότερο νέο κοινό. Τα κομμάτια γλιτώνουν από το δύσβατο μονοπάτι της πολυπλοκότητας και, ναι, γιατί όχι, μπορεί να παιχτούν και στα ραδιόφωνα. Εκεί που ο κόσμος μάθαινε πάντα για καινούρια πράματα. Μεγάλη έκπληξη λοιπόν από τους Σουηδούς Night. Μόλις τελειώσετε την πρώτη ακρόαση… αγοράστε το! Φεύγω, πάω να ακούσω PENTAGRAM, μου ήρθε έτσι, συνειρμικά… γιατί άραγε;

Ελένη Λιβεράκου Eriksson