Το διαστημόπλοιο των Φινλανδών Circle σουλατσάρει εξερευνώντας το γνωστό και άγνωστο σύμπαν του σκληρού ήχου εδώ και σχεδόν 25 χρόνια, γεγονός που από μόνο του μπορεί να χαρακτηριστεί θρίαμβος. τι είναι αυτό που προσφέρει λοιπόν αυτή η τρελοπαρέα που είναι τόσο πολύτιμο; Αβίαστα απαντώ “Ταυτότητα”. Δεν είναι απλό πράγμα να κυκλοφορείς το νιοστό studio album μιας αχανούς δισκογραφίας και να ακούγεσαι με το ίδιο ενδιαφέρον. Η παντελής έλλειψη ματαιοδοξίας ή πλαστών φιλοδοξιών από την πλευρά τους είναι στοιχεία τόσο αντιληπτά που μοιάζουν σαν να συνδημιουργούν τη μουσική τους.

 Πειραματικό rock θα μπορούσε κάποιος να πει και ξεμπέρδεψε. Η αλήθεια είναι όμως πιο πικάντικη: Πώς ταυτοποιείς το πείραμα χωρίς την ύπαρξη καινοτομίας; Οι Circle δεν δείχνουν να νοιάζονται για κανένα μέλλον και δεν χτίζουν μια κάποια νέα δική τους πρόταση. Αντίθετα, αντλούν περήφανοι από το ένδοξο 70’s ψυχεδελικό παρελθόν. Τους αρέσει να παίζουν μέχρι τελικής πτώσης τα heavy μινιμαλιστικά τους riffs χωρίς να κοιτάζουν το ρολόι. Τα γεμίζουν αναθυμιάσεις. Μπλέκουν phrygian κλίμακες με viking χορωδιακά μέρη. Πανκίζουν κιόλας. Πού και πού αυτοσχεδιάζουν λες και ηχογραφούν πρόβα. Ντύνουν τα τραγούδια τους με εντελώς φευγάτα φωνητικά – ουσιαστικά το πιο ξεχωριστό τους στοιχείο. Για να μην το πολυλογούμε, οι Circle μάλλον δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το πού θα τους κατατάξουμε. Μάλλον χασκογελάνε κιόλας. Πειραματικό θα πω – και ξεμπέρδεψα; Από πολλές απόψεις, πρόκειται απλώς για rock. Το rock όπως θα έπρεπε να είναι.

 Το Terminal ρέει σαν τα γάργαρα μαύρα νερά του Βοϊδομάτη. Δεν υπάρχει μέτρια νότα εδώ, η μουσική κυλάει ελεύθερα και φυσικά επιφυλάσσοντας μόνο ευχάριστες εκπλήξεις: το ομώνυμο track μπορεί να θυμίσει Stooges και Neu! ταυτόχρονα, το φανταστικό “Saxo’’ να διηγηθεί κάποιο παραμύθι του Βορρά, το 13λεπτο “Rakkautta Al Dente’’ να λοξοκοιτάει σε άλλους γαλαξίες και ούτω καθεξής. Βίωσε το όπως θες. Πρόκειται πράγματι για έναν θαυμάσιο κύκλο: κινείσαι πάντα μπροστά κι όμως έχεις ξανάρθει εδώ. Όλα είναι καινούρια κι όλα είναι οικεία. Οι Circle ήταν πάντα εδώ, αλλά η Μουσική τους χρειάζεται σαν να ήρθαν μόλις. Επιβιβαστείτε. Και κάτι ακόμα: Για εσάς τους τυχερούς Αθηνέζους, μην τολμήσετε να τους χάσετε ζωντανά. Θα είναι μια εντελώς άχρονη και ακομπλεξάριστη εμπειρία, ακριβώς σαν το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένοι.

Αντώνης Καλαμούτσος