Solitary Dancer – Dualism (dark entries)

Ένα κομμάτι αρκεί για να ξυπνήσει αναμνήσεις ενός παρελθόντος που συμβαίνει ξανά και ξανά. Στη δεύτερη μίνι κυκλοφορία του Καναδού Solitary Dancer έχουμε τον απόλυτο ύμνο του σήμερα. Το “Emails 2 Myself” διαθέτει αυτή τη φλογερή φωνή της Marie Davidson η οποία ως άλλη νάρκισσος στέκεται πάνω από μια λίμνη Διαδικτυακού χάους, διαλόγων επί διαλόγων σε κλειστά παράθυρα και ποσταρισμάτων με τη στάμπα χαμόγελων αυτό-ικανοποίησης πάνω τους. Οι στίχοι που διαβάζει φαντάζουν η εξομολόγησή της μπροστά σε έναν θολό καθρέφτη, όπως ακριβώς δείχνει και η εικόνα του εξώφυλλου. Το εγώ και το εσύ κάπου διαλύονται και μένει ο εαυτός της ως το μόνο κάτοπτρο απέναντι της.

Η βερσιόν χωρίς την φωνή της, καθώς και τα δύο στρωτά και σκοτεινά κομμάτια της Α΄πλευράς, απλώς συμπληρώνουν μια αψεγάδιαστη κυκλοφορία της σύγχρονης και ποιοτικής χορευτικής μουσικής. Και η γραμμή του electro συνεχίζει…

G String – Seductive Games (pinkman)

… την πορεία της προς το διηνεκές. Σκοτάδια-ατμόσφαιρες αιωρούνται σαν χρυσόσκονη μάγου με τον ρυθμό να κινείται υπόγεια και ύπουλα κατά πάνω σου. Τα άκρα ωθούνται σε κίνηση, μα ο εγκέφαλος δεν υπακούει στην αυστηρή ρυθμολογία. Βυθίζεται σε φαντασιακά τοπία σκούρων αποχρώσεων. Κάθε κομμάτι ένας λόγος να γυρίσεις πίσω στην αφετηρία, εκεί που ξεκίνησαν όλα. Ο Gijs Poortman στο νέο του δωδεκάιντσο αν και πατά στη στέρεη βάση του συγκεκριμένου ήχου, βγάζει έναν ανανεωτικό και επικίνδυνα εγκεφαλικό ήχο. Τόσο επικίνδυνα που…

Umwelt – Density (modal analysis)

… αυτό που ηχεί είναι σαν ένα πλοίο φάντασμα να εμφανίζεται καταμεσής μιας στυφής θάλασσας. Η αίσθηση των περασμένων μεγαλείων αποτυπώνεται σε μια τρύπια σημαία στην κορυφή του. Ο Umwelt όπως κάθε δημιουργός από τα χορευτικά 90’s γνωρίζει τον τρόπο να διαποτίζει το ρετρό με μια βροχή σπιθών. Ένα ιδανικό δείγμα της αισθητικής του είναι αυτή η φετινή μίνι κυκλοφορία στην αθηναϊκή Modal Analysis. Το δυστοπικό του electro νοθεύεται με σεβαστές ποσότητες acid και techno. Αδιαφορεί για το όποιο δίχτυ ασφαλείας, χλευάζει την don’t worry, be happy αισθητική της χορευτικής σκηνής και δεν χαρίζεται σε γκρίζες ζώνες. Είτε χωρίς να το αναλύσεις μπαίνεις στον καλώς εννοούμενο ζόφο του, είτε το αφήνεις στην ασέληνη νύχτα των άλλων ώστε να ζήσουν την δική τους ποθητή κόλαση.

Μπάμπης Κολτράνης