Siavash Amini – What Wind Whispered To The Trees (room40)

Υπάρχουν δίσκοι που ότι και να συμβεί δεν θα φιγουράρουν σε φαντεζί μουσικοκριτικές στήλες, δεν θα υμνηθούν από κριτικούς που περιμένουν με αγωνία τον νέο δίσκο των Pink Floyd και θα παραμείνουν ένα καλά κρυμμένο μυστικό στο βάθος του αλύπητου χρόνου. Ξεκινά λοιπόν να παίζει το πρώτο κομμάτι του δεύτερου δίσκου του Ιρανού Siavash Amini, το “Wind”, και αυτή η εξωπραγματική μετάφραση του άγριου άνεμου σε νότες, σε έχει μονομιάς σφιχταγκαλιάσει. Ο δίσκος αυτός διαθέτει ως θέμα δύο βασικά έργα του Ντοστογιέφσκι, τα ” Αδερφοί Καραμαζώφ” και “Οι Δαιμονισμένοι” και μουσικά διακρίνεται για την βιολιστική εμπροσθοφυλακή της Nima Amini.

Δεν είναι μόνο όταν η ένταση δυναμώνει, αλλά επίσης και όταν οι τόνοι απαλά χαμηλώνουν, όπου ακούγοντας και τις εφτά συνθέσεις βαριανασαίνεις πηχτή νύχτα. Ίσως να φταίει η κρυφή γραμμή εκφοράς ενδόμυχων σκέψεων που διατρέχει τον σκελετό του What Whispered To The Trees. Εδώ δεν αφήνεται καμία γωνία χωρίς έντονο χρώμα και ούτε μένει χρόνος για μια απλή ραστώνη. Το album αυτό δεν αφήνει εύκολες απαντήσεις για αυτούς τους ψίθυρους. Σημασία εξάλλου δεν έχει το τί ειπώνεται αλλά το ποια είναι η ένταση και το βάθος που κουβαλά.

How To Disappear Completely – Somnia (self/released)

Το πολωνικό αυτό σχήμα όσο αθόρυβα εργάζεται, τόσο ντελικάτες είναι οι δουλειές που βγάζει. Ακολουθώντας την αόρατη πορεία προς την άκρη της νύχτας, απλώς συνδέει μηχανήματα και ονειρικές διαθέσεις για να παράξει μια γλυκιά ambient. Κανένας ρυθμός και κανένας θόρυβος δεν παρενοχλεί τα ηχητικά αερικά που κινούνται κυκλωτικά εντός σου. Μάλιστα η ένταση κάπως σαν να ανεβαίνει ανεπαίσθητα καθώς κυλά η ακρόαση του album. Επίσης οι μικρές ηχητικές παρεμβάσεις στην ροή κάθε σύνθεσης δυναμιτίζουν το μυστήριο χωρίς να ραγίζουν την απαλή υφή του.

Σε αυτό λοιπόν το ομιχλώδες τοπίο παίρνουν ζωή οι αυτοτελείς συνθέσεις, σαν φιγούρες που χορεύουν σε αργή ταχύτητα. Η διακριτικότητα τους στο τέλος υπερνικά την φαινομενική υποτονικότητα τους. Σιγά-σιγά η μουσική των HTDC απαγκιστρώνεται από τους κόλπους της νύχτας για να καλύψει το κενό της όποιας φωτεινής ονειροπόλησης.

Deaf Center – Recount (sonic pieces)

Οι μουσικές που γεννιούνται από δημιουργούς που δεν ζουν στο ίδιο μέρος, πολλές φορές λειτουργούν όπως οι ερωτικές σχέσεις εξ αποστάσεως. Τα όποια χρονικά κενά μη επικοινωνίας φορτίζουν έντονα τις στιγμές του ανταμώματος και ενώ οι πιθανότητες να στερεωθεί κάτι στον χρόνο δεν είναι δα και οι μεγαλύτερες, εντούτοις αν συμβεί αυτό, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του είναι έντονα. Η Βόρεια Θάλασσα χωρίζει τον Erik Skodvin από τον Otto Totland, αν και οι δυο μιλούν ως μητρική γλώσσα τα νορβηγικά. Η δισκογραφία τους δείχνει μια πηγαία διάθεση βαθέματος της συνεργασίας τους, οπότε έρχεται αυτός ο νέος τους δίσκος για να την εμπλουτίσει.

Έχουμε εδώ δύο μεγάλης διάρκειας ευαίσθητες ambient ασκήσεις, τόσο γλυκές, όσο και ελαφρώς σκοτεινές. Δεν υπάρχει μουσικά κάτι που να έχει το στοιχείο του μην αναμενόμενου, καθώς οι ήχοι παίρνουν την αργόσυρτη πορεία τους πάνω σε φανταστικές ερήμους. Αυτό που κυριαρχεί είναι το αίσθημα της απομόνωσης, καθώς οι δείκτες του χρόνου κυλάν παράλληλα και σχεδόν σιωπηλά.

Μπάμπης Κολτράνης