Πριν δυο χρόνια περίπου η τραγουδίστρια των Against Me! λεγόταν Thomas Gabel, η μπάντα της ήταν σε πολυεθνική εταιρία και απλά οι παλιοί φίλοι της τους κατακεραύνωναν για την εμπορική τους επιτυχία και την προδοσία του underground χαρακτήρα τους. Σήμερα ό,τι έχει αλλάξει από τότε συμπυκνώνεται στον νέο τους δίσκο. Όλες οι αντιδράσεις προς αυτήν (όχι πλέον για την πολιτική της μπάντας) και οι σκέψεις της Laura Jane Grace κατατίθενται σε έναν αυτοβιογραφικό δίσκο, τρυφερό και συνάμα επιθετικό. Δεν υπήρχε εξάλλου άλλη επιλογή, καθώς το τελευταίο διάστημα υπέστη η μπάντα επιθέσεις από punks των οποίων θίχτηκε ο αντρισμός από την αλλαγή φύλου του τραγουδιστή. Κάθε οικογενειακή καταπίεση δεν προέρχεται κατ’ ανάγκη από τέσσερις κλειστούς τοίχους αλλά και από σκηνές ή χώρους όπου οι φορείς τους καλούνται να υπερασπιστούν τιμές, ιερά, όσια, παραδόσεις και οτιδήποτε άλλο νεκρό από τη γέννηση του κιόλας.

Αυτή η απάντηση λοιπόν εδώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έκαναν το punk/hc μια μουσική που ανά στιγμές αποπνέει εσωτερική δύναμη, ειλικρίνεια και ευστροφία. Ήδη από τον τίτλο και το εξώφυλλο δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνείας, καθώς υπάρχει ρητά η ελαφρώς συντηρητικά διατυπωμένη ονομασία του όρου Transgender Dysphoria και στην εικόνα ένα κομμάτι κρέατος με ρόγα βυζιού. Βέβαια επειδή μιλάμε για έναν punk rock δίσκο με επιρροές από Clash, Sex Pistols, Hot Water Music κλπ., μην περιμένετε κάποια ιδιαίτερη εμβάθυνση στους στίχους ή στον ήχο, σε σημείο που να μιλάμε για ρηξικέλευθα νοήματα. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν έχει μεγάλη σημασία η αντιστροφή της επίθεσης προς το πρόσωπο της Laura σε ένα album που διακατέχεται από νεύρο και μελωδία. Χαρακτηριστικά, η πίεση ήταν τέτοια προς αυτήν, ώστε ένα μέλος της μπάντας πέρυσι τους εγκατέλειψε μην αντέχοντας το όλο κλίμα.

Μουσικά μιλώντας, θυμάμαι να έχω αφήσει την μπάντα στην δεύτερη της περίοδο, όταν ακόμη αντιγράφαμε cd ο ένας στην άλλην. Η πρώτη περίοδος τους υπήρξε όταν ο τότε Thomas έπαιζε την ακουστική του κιθάρα στον δρόμο και έβγαζαν το ντεμπούτο τους Reinventing Axl Rose στην ανεξάρτητη No Idea, η δεύτερη όταν πέρασαν στο δυναμικό της μεγαλύτερης Fat Wreck και ξεκίνησαν να γίνονται διάσημοι και η τρίτη όταν πήγαν στην πολυεθνική Sire/Warner Bros με τα γνωστά παρεπόμενα. Το νέο τους λοιπόν album καταφέρνει να περιέχει στοιχεία από όλες αυτές τις περιόδους, την ευθύτητα της πρώτης, τον πιο γεμάτο ήχο της δεύτερης, την εμπορικότητα της τρίτης. Ίσως οφείλεται αυτό στο γεγονός πως υπάρχει, πέρα από το μουσικό κομμάτι, η διάθεση της Laura να “ενδοσκοπήσει” τον εαυτό της πάνω στις παλιές εποχές. Με αυτόν τον τρόπο αναμειγνύεται μια φρεσκάδα του ήχου με μια αίσθηση πως όλα σχεδόν τα έχουμε ξανακούσει παλαιότερα από την ίδια και ίσως για αυτό, πέρα από τη θεματολογία, δεν μπορούμε να μιλάμε για έναν απογειωτικό και ρηξικέλευθο punk rock δίσκο όπως για παράδειγμα το τελευταίο των Crusades.

Υπάρχει και αυτή η κατάρα του θεάματος που απομυζεί την ενεργητικότητα της κάθε μπάντας που ερωτοτροπεί με την εμπορική επιτυχία. Για λίγα χρόνια η εικόνα της έχει φτιαχτεί για να πουλά και αφότου περάσει η ημερομηνία λήξης και έρθουν τα επόμενα ονόματα για να τονωθεί η αδηφαγία του καταναλωτικού κοινού με νέο κυριολεκτικά αίμα απομένει σαν ένα σκιάχτρο αμήχανο που απλά σφυρίζει τραγουδώντας για περασμένα μεγαλεία με την μυρωδιά της ναφθαλίνης. Οι Against Me! ξεφεύγουν προς στιγμή από τον παραπάνω ψυχρό κανόνα απλά γιατί παρουσιάζουν έναν δίσκο που έχει λόγο ύπαρξης και αυτός είναι η έκφραση των έντονων συναισθημάτων της Laura ως προς μια επιλογή που άλλαξε τη ζωή της.

Μπάμπης Κολτράνης