Υπάρχει μια προκατειλημμένη αντιμετώπιση των άκρως μελωδικών ακουσμάτων στον ελλαδικό χώρο. Καθώς δεν βγάζουν τον τσαμπουκά που φέρνει στον καθεστηκυίο 70’s rock ήχο ή το οπισθοδρομικό punk ή metal των 80’s, παραγκωνίζονται ως φλώρικα. Για τους λίγους λοιπόν που δεν περίμεναν τον Τέρενς να τους ενημερώσει για τους κινδύνους του emo (βλ. αθάνατες στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης), δεν αποτελεί έκπληξη πως οι TAC έβγαλαν έναν ακόμη αξιόλογο δίσκο αυτές τις μέρες.

Μπορεί οι συγκεκριμένοι να ξεκίνησαν ως άλλο ένα τυπικό emocore συγκρότημα των 90’s αλλά γρήγορα βούτηξαν στα βαθιά για να ανασύρουν έναν ολόδικο τους ήχο. Κάποιοι τους έχουν αποδώσει τον χαρακτηρισμό “οι Radiohead της άλλης πλευράς του Ατλαντικού” λόγω της έντονης μελωδικότητας τους, αν και πιο πολύ θα τους ταίριαζε να παρομοιαστούν ως η διασταύρωση των Sunny Day Real Estate με τους Explosions In The Sky με συνοδεία ελαφρώς shoegaze φωνητικών.

Ως προς το νέο τους, όγδοο δίσκο, το θέμα είναι να εντοπιστεί η παρούσα στόχευση της μπάντας, καθώς συνηθίζει να αντιμετωπίζει κάθε κυκλοφορία της με ξεχωριστό τρόπο, είτε μέσω συγκεκριμένων στιχουργικών περιεχομένων, είτε ως πεδίο ενορχηστρικών νεωτερισμών. Μάλλον εδώ όμως δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιδέα από πίσω, καθώς το Illumination Ritual σου δίνει την αίσθηση πως απλά η μπάντα μπήκε στο προβάδικο και δούλεψε ιδέες με αυθόρμητο τρόπο. Λείπουν οι μεγάλες ή πολύπλοκες συνθέσεις ή ακόμη και τα καλογυαλισμένα εύπεπτα κομμάτια που θα εντυπωθούν στο μυαλό μετά το πρώτο άκουσμα. Αντ’ αυτού έχουμε έναν στρωτό δίσκο που τα δυνατά του σημεία είναι ακριβώς αυτά όπου η φωνή βγαίνει στο προσκήνιο και μαζί με τα άλλα όργανα (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, τύμπανα), παράγει φωτεινές μελωδίες. Χωρίς να υποτιμάτε η αξία των ορχηστρικών τους κομματιών ή των περίτεχνων εισαγωγών, η μαεστρία της μπάντας αναδεικνύεται όταν κάθε οργανικό και φωνητικό μέρος καθώς κινείται αυτόνομα, συναντιέται αρμονικά. Ένα χαρακτηριστικό που δεν συναντάται μόνο σε όλη σχεδόν την πλούσια δισκογραφία των TAC, αλλά και σε άλλες σημαντικές μπάντες του συγκεκριμένου ήχου.

Μπάμπης Κολτράνης