Άντε τώρα να θυμηθείς πότε και πώς ξεκίνησε το κάθε μουσικό σου κόλλημα. Γυρνώντας πίσω έντεκα χρόνια, η Ellen Allien έκανε τότε ένα remix στο σουξέ της Miss Kittin “Rippin Kittin” και από τότε έμπαινε στην λίστα με τα ονόματα των τότε ανακαλύψεων ελέω των techno αναζητήσεών μου. Τη δεκαετία που μας πέρασε δεν γινόταν να μην τρακάρεις πάνω της με τις πέντε βασικές δισκογραφικές δημιουργίες, τα άπειρα dj-λίκια, τα mix album κ.ο.κ. με αποκορύφωμα τον αριστουργηματικό δίσκο σε συνεργασία με τον Apparrat. Πιο πολύ όμως φάνταζε στα μάτια μου ως μια φιγούρα δραστήρια και ελκυστική, παρά ως μουσικός που το έργο της συνολικά σαγηνεύει από μόνο του.

Να όμως που έφτασε η στιγμή να παρατήσει την εξωστρεφή διάθεση της διασκεδάστριας πίσω από τα decks και να βγάλει αυτές τις μέρες το πιο αινιγματικό δημιούργημά της. Τι άραγε μπορεί να κρύβεται σε ένα 45λεπτο κομμάτι από μια δημιουργό που δουλειά της είναι να κάνει τον κόσμο να λικνίζεται υπό τον ήχο των μουσικών επιλογών της; Πολλά και διάφορα. Αρχικά έχουμε διάφορα μέρη παρατεθειμένα στη σειρά, τα οποία ανήκουν σε διάφορα μουσικά είδη. Όλα μαζί όμως συνθέτουν ένα συνεκτικό σύνολο ήχων με ευεργετικές, θα έλεγα, παρενέργειες ως προς την αναζήτηση μιας εσωτερικής ηρεμίας.

Το μενού αποτελείται από ελάχιστους παρ΄ ολίγον χορευτικούς ρυθμούς, ελάχιστα κιθαριστικά ακόρντα, την φωνή της Ellen με μίνιμαλ διαθέσεις, ήχους που παραπέμπουν σε τηλέγραφο ή σε πειραματισμούς των ’80s και γενικά οτιδήποτε άλλο δεν περιμένεις να ακούσεις σε έναν δίσκο με τη συγκεκριμένη υπογραφή. Κοιτώντας πάντως το εξώφυλλο, καταδεικνύεται εμφανώς τι ακριβώς ήθελε να βγάλει η μουσικός. Ένα ελαφρώς χαλαρωτικό, όχι κατ’ ανάγκη εγκεφαλικό βύθισμα, όπου η επιστροφή από αυτό θα βγάλει έναν αναζωογονημένο εαυτό.

Συμπερασματικά, το όλο αποτέλεσμα λειτουργεί, αν και οι εκ των προτέρων φόβοι, για τις περιπτώσεις που κάποιοι εκπρόσωποι της χορευτικής σκηνής προτίθενται να πειραματιστούν, είναι δεδομένοι. Σε κανένα σημείο δεν καταντά ράθυμο και αν πάει να συμβεί κάτι τέτοιο, αμέσως έρχεται μια μουσική εναλλαγή του θέματος που ακούγεται.

Ομολογώ πως είχα πολύ καιρό να ακούσω με όρεξη έναν δίσκο δυο φορές συνεχόμενα. Σίγουρα αποτελεί μια δουλειά η οποία μπορεί να απογοητεύσει αρκετούς φίλους-ες της, αλλά πιστεύω πως θα τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου που αγνοούσε εντελώς τη μουσική της.

Μπάμπης Κολτράνης