British Murder Boys – Where Pail Limbs Lie (liberation technologies)

 Ο δολοφόνος γυρνά πάντα πίσω στον τόπο του εγκλήματος. Το ντουέτο από το Birmingham των Surgeon και Regis αποτελεί μια από τις ιδιάζουσες περιπτώσεις του χώρου. Από το 2003 και για δυο χρόνια αποτύπωσαν γερά την σφραγίδα τους με το industrial/techno ήχο τους, τα πολιτικοποιημένα μηνύματα και την αιρετική απέναντι στην μόδα στάση τους. Φέτος επανήλθαν, συγκλίνοντας τις ξεχωριστές δημιουργικότατες πορείες που σημειώνουν τα τελευταία χρόνια, την στιγμή που όλο και περισσότεροι τους αναφέρουν ως βασική επιρροή τους.

Ίσως να λείπει η βρωμιά των προηγούμενων τους κυκλοφοριών καθώς και τα εισαγωγικά θορυβώδη κομμάτια που χαρακτήριζαν την παλέτα τους, αλλά αναμφίβολα δεν πέφτουν από τα υψηλά standards τους. To “Dead Sun” έχει έναν σουξεδιάρικο dub χαρακτήρα με το σκοτάδι να ενυπάρχει στην δομή του κάθετου ρυθμού, ενώ το “In Another Country” φαντάζει πιο μυστήριο. Αναμένουμε στο ακουστικό μας μια ανάλογη συνέχεια.

 

 

Berghain 06 – Birds Two Cage, Mark Broom, Patrick Gräser (ostgut ton)

 Η σειρά κυκλοφοριών του Berghain, όπου περιέχονται νέα ακυκλοφόρητα κομμάτια από τις dj mix συλλογές του label, καλά κρατεί. Γιατί όχι, εφόσον η επιτυχία και η αποδοχή είναι σχεδόν βέβαιη, από όσους-ες βέβαια καταφέρουν να περάσουν το τεστ με τους αόρατους και ηλίθιους κανόνες της «πόρτας» του μαγαζιού. Αισίως φτάσαμε στο νούμερο έξι με τον «κάτοικο» του club, Norman Nodge, να επιδίδεται σε ένα βαρετό η αλήθεια σετ.

Ευτυχώς εδώ ανάμεσα στο άκυρο εισαγωγικό κομμάτι και το ελαφρώς ενοχλητικό του Patrick ή αλλιώς Answer Code Request, βρίσκεται το “Vault 5” του Mark Broom το οποίο είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητο από την πρώτη κιόλας στιγμή που χυμάει από τα ηχεία. Σπιντάτο χωρίς να είναι βαρύ, σκοτεινό χωρίς να είναι υποτονικό, εκφράζει τέλεια όλη αυτήν την ντελικάτη μα και ξερή ατμόσφαιρα του εν λόγω club. Λογικά, ήδη θα το έχουν λιώσει στην μεγάλη κάτω πίστα. Δικαίως.

 

 

Pfirter/Kangding Ray – split 12” (stroboscopic artefacts)

 Εντάξει, με το όνομα Juan Pablo, ο Αργεντινός Pfirter, δεν θα μπορούσε να ήταν κάποιος τυχάρπαστος! Ήδη έχει ξεχωρίσει στον χώρο του techno χωρίς αυτό να τον εγκλωβίζει σε ένα μόνο στυλ παιξίματος. Εδώ υπό την αιγίδα της άκρως ενδιαφέρουσας Βερολινέζικης Stroboscopic Artefacts πλασάρει ένα ευθύ κομμάτι που βαστάει ένα στιβαρό τέμπο ιδανικό για πάρτι σε ταράτσες, υπόγεια και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια.

Από την άλλη πλευρά, ως του δίσκου αλλά και ως αντίληψη, έχουμε τον Γάλλο KR, που απλώνει μια στοιχειωμένη μελωδία, ανοίκεια με το είδος. Ένα υποχθόνιο beat που σέρνεται υποβαστάζοντας μια ατμόσφαιρα συναισθηματικά απτή. Συνολικά και τα δυο κομμάτια συμπληρώνουν μια αξιοπρόσεκτη κυκλοφορία.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης