Ø [Phase] – Binary Repossesed (token)

Εντάξει μωρέ, ξεφεύγουν ορισμένα καλούδια κάτω από τα μάτια μας. Μια όχι και τόσο στιγμιαία αφαίρεση μας μπροστά σε έναν χείμαρρο κυκλοφοριών, ως άλλη εαρινή σύναξη των αφηρημένων, είχαν ως αποτέλεσμα να προσπεράσουμε την δωδεκάιντση κυκλοφορία της σεζόν, το Binary Opposition του Phase. Eνός δίδυμου εκρηκτικών techno ασμάτων που στην πορεία έγιναν απαραίτητα αξεσουάρ για κάθε σχετικό ή άσχετο dj. Πως αλλιώς να συνέβαινε όταν το πρώτο κομμάτι διαθέτει μια trance υφή στην επιθετικότητα του και το δεύτερο έχει αυτό το στοιχειωτικό sample που τρυπάει τον εγκέφαλο.

Τι πιο λογικό να μαζευτεί ένα μπούγιο γνωστών παραγωγών του είδους για να επιμεληθούν τα επίσημα remixes, ώστε να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο η επιτυχία στις πίστες. Όχι ότι όλοι εδώ στέκονται επάξια με βάση την αρχική ύλη που καλούνται να μεταμορφώσουν καθώς και την φήμη τους που οφείλουν να υπερασπιστούν. Το θετικό είναι πως τα έξι αυτά remixes δεν μοιάζουν μεταξύ τους, με συνέπεια ο χαρακτηρισμός ενός ολοκληρωμένου δίσκου να μην φαντάζει ανεδαφικός.

Function – Obsessed (echocord)

Ως ένα σημείο ακούγονται όλα το ίδιο. Ο ρυθμός μονότονος, το μοτίβο επαναληπτικό, η αίσθηση μελωδίας ανύπαρκτη κοκ. Ειδικά το techno της εποχής μας μπορεί να διατηρεί την ενέργεια που πάντα είχε το είδος, αλλά σίγουρα δεν έχει εκείνα τα στοιχεία που γραπώνουν εύκολα τον μέσο ακροατή από τον ώμο όπως συνέβαινε στις απαρχές της εμφάνισης του με τις διαστημικές μελωδίες και τον δύσκολα κατηγοριοποιήσιμο ρυθμό του.

Αυτή η κυκλοφορία του Function θα ήταν άλλο ένα τυπικό δείγμα σύγχρονου techno, όπου όλα κυλάνε προκαθορισμένα υποδηλώνοντας ένα βάθος που η ακρόαση ποτέ δεν φτάνει, αν έλειπε το remix του Scuba. Πιο χορευτικό από την πρωτότυπη εκτέλεση και σίγουρα πιο ενδιαφέρον από το βαρετό remix του Substance, καταφέρνει να αποκτήσει τον χαρακτήρα ενός wanna be βαριδιού μιας ξέφρενης βραδιάς. Tο συγκεκριμένο κομμάτι αποδεικνύει πως μερικές φορές ο remixer δύναται να ξεπεράσει τον προκάτοχο του ο οποίος του παρέδωσε την αρχική ύλη της σύνθεσης.

Puresque – Leitmotiv Remixes (Tresor)

Έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια, όπερ σημαίνει 21 κυκλοφορίες με την γνωστή στάμπα, ώστε η βερολινέζικη Tresor να βγάλει ένα δισκάκι της προκοπής. Όλο αυτό το hype και οτιδήποτε άλλου προσφέρεται για κατανάλωση, έκανε στην άκρη το ψάξιμο και την ανάδειξη ονομάτων που θα μπορούσαν να κουβαλάνε τον αέρα του νεωτερισμού. Οι Puresque πέρυσι είχαν κυκλοφορήσει έναν μετριοκαλό δίσκο και τώρα για καλή τους τύχη επιστρατεύτηκε μια τετράδα γνωστών παραγωγών ώστε το υλικό τους να σταθεί πιο γερά στις πίστες.

Ο ήχος αποκτά περισσότερο όγκο, ξεφεύγουν από χαραμάδες σκονισμένες δεσμίδες φωτός και το αρχικό υλικό αναβαθμίζεται σε όλα τα επίπεδα. Για την ακρίβεια, σε μερικά σημεία τα remixes κάνουν τις αρχικές ιδέες να ακούγονται αγνώριστες όπως για παράδειγμα συμβαίνει στην σκληρή και συνάμα ατμοσφαιρική εκτέλεση του “001A” από τους The Black Dog . Τέλος, ευτυχώς ο κάθε παραγωγός διαθέτει το δικό του στυλ με συνέπεια η ροή των κομματιών να μην ακούγεται μονότονη και βαρετή. Αλληλούια!

Factory Floor – Two Different Ways (Remixes) (DFA)

Τι συμβαίνει όταν ένα από πιο πετυχημένα label στην ηλεκτρονική και όχι μόνο μουσική κυκλοφορεί ένα remix ep με ονόματα που δεν σχετίζονται με κανέναν απολύτως τρόπο με τον καθιερωμένο ήχο του; Ιδού το αποτέλεσμα του μπασταρδέματος του σουξεδιάρικου κομματιού των Factory Floor που βγήκε πέρυσι, με τις περίεργες ορέξεις του Richard Kirk, των παμπάλαιων Cabaret Voltaire, και του εκλεκτικού techno παραγωγού που ακούει στο όνομα Perc.

Όπου ανακατεύονται πολλοί Βρετανοί ο ήχος συνήθως βγαίνει ανωμαλιάρικος αλλά και άκρως χορευτικός. Έτσι λοιπόν και ο Kirk προσφέρει μια μίξη ηλετρονικών ήχων που συνδυάζει την βρωμιά με ένα άρρωστο house μπιτάκι. Η μεγάλη ζημιά όμως έρχεται με τον Perc που πλέον μας κάνει να το χωνέψουμε για τα καλά πως η δουλειά του δεν γνωρίζει πλέον στεγανά. Εδώ τολμά να διεμβολίσει το πρωτότυπο κομμάτι δυναμιτίζοντας την υφή του και οξύνοντας τις κοφτερές του γωνίες. Σεβόμενος τα φωνητικά στον βαθμό που του χρειάζεται, δίνει έναν άλλο τόνο στην έννοια του κάνω remix, παίζοντας ουσιαστικά εκτός έδρας.

Μπάμπης Κολτράνης