Δύσκολο να μην επηρεαστείς στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πάντα γύρω σου από τον μεγάλο σου αδερφό όταν αυτός τυχαίνει να είναι ο Greg Ginn, ο ιδρυτής των Black Flag το 1977, του ιστορικού αμερικάνικου punk/hardcore group. O Raymond έβαλε και αυτός το μικρό του λιθαράκι στην έκρηξη του αμερικάνικου hardcore που συντελέσθηκε το 1980 και αναμφίβολα επηρέασε κάθε πτυχή του μετέπειτα σκληρού ήχου.

Δεν ήταν μόνο η ωμή μουσική επίθεση κατά πάντων από αμούστακα πιτσιρίκια, φέρνοντας το νέο και το επαναστατικό στο προσκήνιο, όπως χαρακτηριστικά διατυπώνει ο Keith Morris, όταν λέει πως, αν ήθελε κάποιος να ψάξει την Αριστερά του τότε στα μέρη του, όφειλε να ακούσει αυτήν την μουσική. Ήταν η γενικότερη τους στάση, τα δίκτυα που είχαν στήσει μόνοι τους, η στάση της αστυνομίας και των μεγαλύτερων απέναντι τους που δεν μπορούσε να μην αποτυπωθεί στις αφίσες των συναυλιών, στα εξώφυλλα των δίσκων και στη γενικότερη αισθητική που εξέφραζαν οι ίδιοι χωρίς μεσάζοντες.

Αυτή η αντίληψη αμεσότητας στο μήνυμα αποτυπωνόταν και στην ανάγκη κάθε σχήματος να έχει το δικό του έμβλημα. Αυτές οι τέσσερις μαύρες μπάρες που είναι το σήμα των Black Flag αποτελούν δημιούργημα του Raymond, όπως και σχεδόν όλα τα εξώφυλλα και οι αφίσες του group. Κάπως έτσι άρχισε μια πορεία η οποία περιλάμβανε πλήθος έργων, εκθέσεων και βραβείων. Καθόλου τυχαία δεν επέλεξαν οι Off! τον συγκεκριμένο για να φιλοτεχνήσει τα εξώφυλλα των δυο πρόσφατων δίσκων τους, όπως και οι Sonic Youth για τον πρώτο τους δίσκο σε πολυεθνική, θέλοντας αμφότεροι να δηλώσουν την σύνδεσή τους με το underground.

Συνολικά το έργο του Raymond μιλάει από μόνο του, κατακεραυνώνοντας τον μικροαστισμό, την θρησκεία, την βία, τα έμφυλα πρότυπα και οτιδήποτε κάνει αυτόν τον κόσμο αφιλόξενο. Προσωπικά, δύσκολα θα φανταζόμουν καταλληλότερη επένδυση εικόνων για τους δίσκους των Black Flag. Ακόμη πιο δύσκολα θα σύγκρινα τα εξώφυλλα με την ίδια τη μουσική που έκρυβαν σιωπηλά, για το ποιο από τα δύο είναι πιο εκκωφαντικό, ζόρικο και προβοκατόρικο.

Μπάμπης Κολτράνης