Όταν όλα όσα διαδραματίζονται τριγύρω αρχίζουν να γίνονται διάφανα και αυτό που συμβαίνει γίνεται ορατό ακόμη και για τους πιο δύσπιστους…

Όταν οι σκεπτικιστές αποκτούν οξύνεια και η διαύγεια οδηγεί την αντίληψη στο συμπέρασμα πως παίζουμε σε παιγνίδια που οι ρόλοι κατασκευάζονται από την απάθεια και την ανοχή, τότε ξεδιπλώνεται όλο το «σετ» των εκδοχών του μέλλοντος. Για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε σε όλες αυτές τις εκδοχές πρέπει να αναγνώσουμε τις επιλογές που ανοίγονται. Χρειάζεται να δημιουργούμε εκείνα τα παιγνίδια που μπορούν να σκοτώνουν την καθημερινή πλήξη και την επικρατούσα μιζέρια με τις διαθέσεις να ξεφεύγουν από την άνεση της ευκολίας (απογυμνώνοντας παράλληλα την μοιρολατρία).

Οι Toys That Kill, η punk rock μπάντα από το San Pedro της California με το νέο υλικό τους για το 2012 μπορούν να ανεβάσουν τη διάθεση, αναμοχλεύοντας την επιθυμία να πίασουμε το νήμα της punk Αμερικής με τρόπο που οι pop εξάρσεις και η lo-fi υπόκρουση να αναδύουν την σιγουριά ενός μελωδικού κυνισμού της διαφοράς.

Καθιστούν άχρηστο, το υπερκινητικό και υπέρβαρο της μουσικής παραγωγής του ραδιοφωνικού play list. Επαναφέρουν σαν ένα χαμόγελο την περίπτωση των Minutemen στην μνήμη μας.

Αυτός ο δίσκος είναι το διάλειμμα που χρειάζεται ανάμεσα στις νοητικές προσπάθειες ανάλυσης της πραγματικότητας που κάποιοι θέλουν να πείσουν πως βρίσκεται μέσα στα παράλληλα σύμπαντα των υποκειμένων. Αυτοί που προσεγγίζουν με δύναμη την πραγματικότητα χωρίς να αποφεύγουν τις ανάγκες και τις δυνατότητες που γεννά θα τον ακούσουν σαν ξεκούραση, σαν αναστοχασμό της διασκέδασης που αγγίζει αντικειμενικά την ψυχρή αποτίμηση.

Εδώ υποβόσκει με διαφορετική αισθητική προσέγγιση η diy διαδρομή που ξεκίνησε από τους Five Year Plan και έφτιαξε τους T.T.K. και Underground Railroad to Candyland. Μας δίνουν κάποιους λόγους για το ξεσηκωτικό αποτίναγμα του ζόφου που μας περιβάλλει. Το Fambly 42 είναι ένα σύγχρονο στιγμιότυπο της αμερικάνικης punk φόρμας που το γλεντά με την διαχρονική δέσμευση για ξεσάλωμα και επικοινωνία μέσα σε έναν κόσμο που η γνώση και το συναίσθημα δεν επαρκούν για να απεγκλωβίσουν επιλογές…

NIKOPOL