Η μπάντα έχει γερές μουσικές βάσεις στα ηλεκτρισμένα blues , στο κλασσικό -με την έννοια του χρόνου- rock και ενίοτε στην ψυχεδελική πλευρά του. Οι Howlin’ Rain από το San Francisco έχουν στις αποσκευές τους μπόλικη ’70 διάθεση, χρώμα και χροιά. Κατά την ακρόαση των δίσκων τους παρασύρεσαι και νομίζεις ότι ήταν και εκείνοι στο τραίνο με την Janis Joplin και τους λοιπούς καλλιτέχνες της εποχής και σε κάθε στάση του έριχναν κάνα δυο τζαμαρίσματα με τα group της τότε σκηνής. Να σημειώσουμε ότι η μπάντα έχει κυκλοφορήσει πέντε δίσκους. Ο πρώτος, ομώνυμος δίσκος, κυκλοφόρησε το ’06 ενώ μέσα στο ’08 είχαν δύο κυκλοφορίες, το Wild Life και το Magnificent Fiend. Ο τέταρτος, The Good Life, κυκλοφόρησε το ’10.

Πριν από δύο περίπου μήνες παρέδωσαν το πέμπτο έργο τους, The Russian Wilds. Από τα πρώτα λεπτά του εναρκτήριου κομματιού προσπαθούν -και τα καταφέρνουν- να παρασύρουν τον ακροατή πίσω στο χρόνο. Χωρίς αυτό να λειτουργεί αρνητικά και να πέφτει σε παλιομοδίτικες φόρμες και ιδέες. Έχουν καταφέρει να ακούγονται, παρόλο τον ’70 ήχο, αρκετά φρέσκοι. Από τις ενορχηστρώσεις των κομματιών έως την παράγωγη του δίσκου και από την φωνή του μουσάτου Ethan Miller έως το στήσιμο των κομματιών στον δίσκο (π.χ. από το EmersonLakePalmerικό “Collage” στο κιθαριστικό “Walking Through Stone”), δείχνουν να γνωρίζουν καλά αυτό που κάνουν.

Αρνητικά στοιχεία δεν βρίσκει κανείς εύκολα. Εκτός από την παρακινδυνευμένη  αναφορά στους Black Sabbath (άκου το “Self Made Man”), το The Russian Wilds είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα και, αν τον αφήσεις να σε παρασύρει, θα το κάνει.

Mu | te