Η πενταμελής μπάντα από το Ohio, πριν ένα μήνα περίπου, απέδειξε περίτρανα για άλλη μια φορά πόση ενέργεια, πόση ζωντάνια μπορεί να σου μεταφέρει το post-rock, σε αντίθεση με αυτούς που το θεωρούν βαρύ, μονότονο και χάσιμο συχνοτήτων χωρίς λόγο… πόσους ήχους και πόσες εικόνες σου προσφέρει απλόχερα και σου δίνει την ευκαιρία να οικειοποιηθείς, και αφού το καταφέρεις, πόσο άρχοντας νιώθεις με όλο αυτόν τον πλούτο στα χέρια σου.
Το Red Forest είναι από τις αγαπημένες μου φετινές κυκλοφορίες μέχρι τώρα. Κιθάρες που άλλοτε κραυγάζουν κι άλλοτε τραγουδούν γλυκά με τη βοήθεια των delays, το μπάσο να συμμερίζεται με μεγαλείο ψυχής τα όσα θέλουν οι πρώτες να πουν και τα drums να δίνουν μία νότα επιτακτική, σαν να σε προστάζουν να ακούσεις τις ιστορίες που πρόκειται να ξεδιπλωθούν μπροστά σου τα επόμενα 50 περίπου λεπτά. Riffs που έχουν metal αποχρώσεις, crescendos με αστείρευτη δύναμη και κάτι που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη μπάντα· ξέρει πότε να τρέξει σε ένα κομμάτι και πότε όχι καθώς χειρίζεται τον ρυθμό με μεγάλη μαεστρία.
Μετά το Above The Earth, Below The Sky (2009) και το ομώνυμό τους ντεμπούτο (2006), το τρίτο σε σειρά album τους είναι μια δουλειά, όπου όσες φορές και να το βάλεις στο repeat, ακούγεται φρέσκο και σε κάνει να θες να ρουφήξεις κάθε νότα του. Άξιο αναφοράς και το artwork στο εξώφυλλο, όπου κορμοί δέντρων, άλλοι να κείτονται νεκροί, άλλοι να στέκονται ακόμη περήφανοι, γυμνοί και κάτω από έναν κατακόκκινο ουρανό, σαν να θέλουν να προλογήσουν μια κατάσταση που πρόκειται να έρθει, σαν κάτι να αναγεννιέται από τις στάχτες του και έρχεται αυτή τη φορά με καλούς, όμως, οιωνούς.
Αυτήν την εικόνα θα την «αφιέρωνα» στη σημερινή κοινωνία, η οποία όσο απομακρύνεται από το πράσινο της φύσης (τo οποίo συνδέω με την έννοια της ελπίδας, της πνευματικής ευφορίας και αναγέννησης) και προσκολλάται στο γκρι των πόλεων (το οποίο μου φέρνει στο μυαλό βιομηχανικές εποχές, χρήμα και πνευματική στασιμότητα) τόσο θα ευχόμαστε κάποια στιγμή «να μπορούσαν να μιλήσουν τα δέντρα» ώστε να σώπαιναν οι άνθρωποι μια και καλή. Καλή ακρόαση!
Vanisink
Kudos from Glenavy 😉
It would have been more interesting ,If these trees could scream