Η 15^η Οκτωβρίου είχε οριστεί ως η μέρα που η Αθήνα θα ερχόταν αντιμέτωπη με το φαινόμενο Vidro. Εν έτει 2022 ίσως ακούγεται παράταιρη η λέξη «φαινόμενο» αλλά νομίζω μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί αυτή η παρέα από τον σκανδιναβικό βορρά.

Με δύο δίσκους και ένα σπλιτ LP – με τους Βραζιλιάνους Cankro, απότοκο του βραζιλιάνικου τουρ της μπάντας πριν υποδεχτούμε τον covid – και αμέτρητα live τον τελευταίο χρόνο συν ένα μίνι ευρωπαϊκό τουρ τον περασμένο Ιούλη, αυτό που περιμέναμε ήταν μια καλοκουρδισμένη και καλολαδωμένη μηχανή και τελικά αυτό ακριβώς βρήκαμε μπροστά μας.

Ανοίγοντας μια παρένθεση, θα ήθελα να αναφερθώ στη στάση της μπάντας γενικότερα. Παρακολουθώντας το κίνημα των underground punk fanzine – που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μια νέα άνθηση – έπεσα αρκετές φορές σε συνεντεύξεις της μπάντας. Χαρακτηριστικές αυτών, οι συνεντεύξεις σε Quarantined (Σουηδία) και My War (Βέλγιο) όπως και στο αθηναϊκό Hardcore Mutation. Πέρα από τη μουσική είναι σημαντικό η μπάντα να έχει ένα πολιτικό προσανατολισμό και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που ανταποκρίνεται σε ερωτήσεις για τον φεμινισμό, τη θέση της γυναίκας στη σουηδική punk/hc σκηνή κ.α. Θα πρότεινα αν έχετε χρόνο να αναζητήσετε αυτές τις συνεντεύξεις, αξίζουν.

Πάμε και στο καθαρά μουσικό. Δυστυχώς οι Blood Trace δε κατάφεραν να παίξουν λόγω ασθένειας και τη θέση τους πήραν οι Neo Teras, οι οποίοι άνοιξαν και τη βραδιά. Σίγουρα δεν είναι ο ήχος μου η μίξη alternative/indie με κλασικές πανκ φόρμες αλλά ομολογώ ότι είναι μια καλά προβαρισμένη μπάντα άρα περιμένω ωραία πράγματα στο μέλλον αν συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό να προβάρουν και να παίζουν ζωντανά. Σειρά πήραν οι Μαύρο Γάλα τους οποίους τους είχα αφήσει να παίζουν ένα είδος ευρωπαϊκού screamo. Δε με χάλασε καθόλου, ομολογώ, η αλλαγή με τα πιο φωναχτά φωνητικά και τα βαριά κοψίματα στις κιθάρες θυμίζοντας μου τις ένδοξες μέρες του post-metal/hardcore. Well done.

Η σειρά των Σουηδών είχε έρθει και πραγματικά σάρωσαν. Από το πρώτο δευτερόλεπτο ξεκίνησε το moshpit – πάντα σε πλαίσια non violent/no macho dancing – και όλο το ίδρυμα φαινόταν να χορεύει στους ρυθμούς τους. Σε ένα σετ σφηνάκι των 32 λεπτών έπαιξαν κομμάτια από όλες τις κυκλοφορίες τους με πιο χαρακτηριστικά τα “Anti Allt”, “En Syster Mer”, το πιο χορευτικό “Dansa” και το ίσως γνωστότερο τους κομμάτι “Satan Bor I Mig”. Μετά από ένα – τύπου – διάλειμμα παρέδωσαν τα δύο τελευταία κομμάτια στα οποία έγινε ο πραγματικός χαμός με αλλεπάλληλα crowd surfing: “Vägra Lyda Toppen” και “Stockholm Ekar”.

Πραγματικά, ένα καταπληκτικό βράδυ που έδειξε πόσο σημαντικές είναι οι αρχές της αυτο-οργάνωσης και πόσο σημαντικά είναι εγχειρήματα όπως το Ίδρυμα 2.14 σε μια άβυσσο από ελεγχόμενη και πανάκριβη διασκέδαση που φαίνεται να καίει τα πάντα στο διάβα της.

Ας ελπίσουμε και σε άλλες τέτοιες όμορφες βραδιές γεμάτες από αλκοόλ, χαμόγελα, αγκαλιές και πολύ χαρντκορ πανκ.

Μ.Μ.

Vidro Intagram: @vidropunk / Live photos: George Argyropoulos