Η ακρόαση μιας μουσικής που αγνοείς τα τεχνικά της χαρακτηριστικά είναι σαν την ενατένιση μιας ακτής που δεν γνωρίζεις ποια στεριά αντικατοπτρίζεται απέναντι. Κοινώς, συνεχίζει να μαγεύει. Η μουσικός Heather Woods Broderick μετά από μια σόλο πορεία και διάφορες συνεργασίες με μπάντες όπως οι Efterklang,αποφασίζει να βγάλει ένα καθαρά τσελιστικό άμπιεντ άλμπουμ και αυτό φαντάζει σαν μια σοφή ιδέα.

Υπάρχει μια αιθέρια δύναμη που συνέχει το υλικό της χωρίς όμως να απαρνιέται τα μουσικά εγκόσμια. Οι ήχοι διαθέτουν μια φυσικότητα σαν χάδι ή σαν κάλεσμα για έναν αργό περίπατο σε ένα μέρος αχανές το βράδυ, αλλά πολυσύχναστο την ημέρα. Αναμνήσεις χαμένων ημερών συναντούν τα λεπτά που περνούν τώρα με μια γλυκιά αίσθηση ότι όλα στο τέλος θα πάνε καλά. Ίσως αυτή η τελευταία γεύση να είναι αυτού του είδους η λύτρωση που αναζητούμε στη μουσική, μια γεύση που υπερβαίνει σε δυναμική την δημιουργό, την ίδια τη μουσική, ακόμη και εμάς τους ίδιους!

Μπάμπης Κολτράνης