Το ταξίδι συνεχίζεται όχι προς μια κατεύθυνση εκεί έξω αλλά προς το εσώτερο άγαλμα. Αυτό το ακίνητο μέσα μας το οποίο αποτελείται από αναμνήσεις, ελπίδες, εικόνες από το μέλλον και απουσίες. Το βλέμμα του Saba Alizadeh αφού διέρρηξε την ουσία μιας πόλης με το προηγούμενο του άλμπουμ, τώρα επικεντρώνεται στο ίδιο το άτομο που την κρατά ζωντανή. Ιδανικό ξεκίνημα αυτής της διαδικασίας ο υποβλητικός ήχος του kamancheh, του παραδοσιακό βιολιού που παίζει κατά κόρον ο συγκεκριμένος δημιουργός το οποίο με το βάθος και τις παύσεις του δίνει τον τόνο του τι θα επακολουθήσει.

Η εξέλιξη και των πόλεων και των ατόμων που την απαρτίζουν είναι που τους δίνει ζωή. Όπως ακριβώς εξάλλου συμβαίνει και με την τέχνη. Αν και κάπως ξενίζει στην αρχή, η προσπάθεια να συνδυαστούν οι ατμόσφαιρες του Saba με τους ποιητικούς στίχους του Andreas Spechtl προσδίδει μια καινοτόμα διάσταση στη μουσική του. “I am in a constant loop” λέει ο πρώτο στίχος και όλο το άλμπουμ αν και βραδυπορεί απλώνεται σε όλο του το κατά συνθέσεις μεγαλείο του. Όχι μόνο αποτελεί έναν ισότιμο ακόλουθο του Scattered Memories το οποίο είχαμε αναδείξει ως ένα από τα καλύτερα της προπέρσινης χρονιάς, αλλά σφραγίζει μια σημαντική καλλιτεχνική παρουσία στο παρόν και στο μέλλον.

Μπάμπης Κολτράνης