Οι Linea Aspera είναι από τις μπάντες που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της αναβίωσης του darkwave ιδιώματος την προηγούμενη δεκαετία, οπότε μπορεί να ειπωθεί ότι οι προθέσεις τους ίσως να μην ήταν και οι πιο αγνές, καθώς δέθηκαν στο άρμα μιας μόδας που ακόμη καλά κρατεί. Βεβαίως, στο ντεμπούτο τους μας πρόσφεραν κάποιες συγκλονιστικές στιγμές, που βάζοντας τες να παίξουν ένας νέος φίλος του είδους  θα μπορούσε να ψαρώσει άνετα μια παλιά καραβάνα. Εντούτοις, παραμένει το ερώτημα για το αν θα μείνουν στο διηνεκές της προσοχής μας αυτές οι μπάντες. Για την ακρίβεια, παρέμενε μέχρι να ακούσουμε το νέο τους πόνημα…

Ή ακόμη καλύτερα, οι προβληματισμοί, οι έγνοιες, τα άγχη, παραμερίστηκαν  με το που μπήκε το πρώτο κομμάτι του δίσκου, το θεόρατο “Solar Flare”, το οποίο σηματοδοτεί όχι μόνο μια καθηλωτική αρχή στο δίσκο, αλλά και την αλλαγή που έχει συντελεστεί στον ήχο της μπάντας τα τελευταία χρόνια. Τα τυπικά σκοτεινά στοιχεία της μουσικής τους φαίνεται πως έχουν παραχωρήσει  τη θέση τους σε μια λυρική έκσταση. Οι μελωδικές ανάσες της τραγουδίστριας Alison Lewis πάνω στα λιτά και απέριττα μουσικά δαχτυλίδια του Ryan Ambridge μπορούν και αναδίδουν μια φρεσκάδα και μια γοητεία που πλέον δεν συναντάται και τόσο συχνά. Οπότε αν σε κάποιο βερολινέζικο μπαρ, που στο υπόγειο του παίζει μόνο νταρκίλες και πίνουν όλοι ήρεμοι τις μπύρες τους, θα χρειαζόταν να μπει  το “Bella Lugosi’s Dead” για να χορέψει κάποιος, πλέον υπάρχει και η επιλογή να ακουστεί κάποιο από τα «σουξέ» του νέου δίσκου των LA για να σπάσει το κλίμα της ακινησίας!

Μπάμπης Κολτράνης