Το θέμα δεν είναι το μέσο με το οποίο θα ανακαλύψεις κάτι μουσικό (ή και πολιτικό ή και …), αλλά τι ακριβώς θα κάνεις με αυτό. Γιατί υπάρχει πληθώρα τρόπων, ονομάτων, επιλογών, αλλά το που θα σε πάνε όλα αυτά μένει να αιωρείται συνήθως σαν φύλλο στον άνεμο, ασταθές και χαμένο από χέρι. Ο χρόνος, η μελέτη, η ακολουθία, κάτι που να ξεπερνά την στατικότητα των ημερών και των εποχών είναι αυτά που θα σε πάνε προς το τέλος της μουσικής, που ποτέ δεν είναι κανονικό τέλος. Γιατί, όπως και η μουσική του John Lurie, τίποτα αληθινό στην τέχνη δεν τελειώνει ποτέ.

Μπάμπης Κολτράνης