Ποια η διαφορά μεταξύ του να βγάζεις το ντεμπούτο σου με την πρώτη ευκαιρία που έχεις στα χέρια μια αρμαθιά κομματιών και του να περιμένεις δέκα χρόνια για την κυκλοφορία του; Να βλέπεις τη μουσική ως ένα σοβαρό και απαιτητικό μέσο έκφρασης και να τη βλέπεις μόνο ως διασκέδαση; Ποια η διαφορά να κρύβεσαι πίσω από ταμπέλες και ποια να τις ξεπερνάς; Σε αυτά τα ερωτήματα έρχονται οι Ελβετοί Montecharge να δώσουν τις δικές τους πειστικές απαντήσεις!

Το ντεμπούτο τους είναι ένα βαρύ άλμπουμ, το οποίο ωστόσο δε χαρακτηρίζεται μόνο από αυτό το στοιχείο. Οι ίδιοι πετυχαίνουν να βρίσκουν μια σπάνια ισορροπία δύναμης και εγκεφαλικότητας, ευθύτητας και γυρισμάτων, ανασών και κραυγών, σύγχρονου metal και σύγχρονου hardcore, όπου τίποτα όμως δε στέκει κάπου ακίνητο. Εκεί που νομίζεις ότι πάνε να παγιδευτούν στα στεγανά του σκληρού ήχου, η φωνή, που σε χτυπάει στη σωστή δοσολογία, και οι ηλεκτρονικοί ήχοι, που δίνουν βάθος στο υπόβαθρο, δημιουργούν μια αίσθηση ξεπεράσματος των όποιων ορίων και ενός χασίματος, όπως αυτό αποτυπώνεται στα χαρακτηριστικά του προσώπου που απορροφούνται από το σκοτάδι στο εξώφυλλο του δίσκου. Κάθε απώλεια πάντως έχει και τη δική της ανακάλυψη, συνήθως υπαρξιακή και ενίοτε δισκογραφική, όπως ακριβώς στην περίπτωση του Demons or Someone Else !

---

What is the difference between releasing your depute album at the first chance you get your hands on a bunch of songs and waiting ten years for its release? Viewing music as a serious and demanding way of expression and viewing music just as a way of having fun? What is the difference between hiding behind labels and overcoming them? To these questions the Swiss band Montecharge are here to give their persuasive answers!

Their depute is a heavy album but it is not defined by this element alone. The band manages to find a unique balance between power and intellectuality, straightness and turning, breathing and screaming, contemporary metal and contemporary hard core, while nothing stands still. When you think they are about to be entrapped in the web of hard sound, the voice that hits you on the right amount and electro sounds giving depth to the background are creating a feeling of overcoming limits and losing oneself, much like the elements of the face absorbed by darkness on the album’s cover. Every loss though has its own findings, usually of spirit but sometimes also of records, like in the case of Demons or Someone Else!

Μπάμπης Κολτράνης/Bob Coltrane