
Έχεις περπατήσει σε μέρη που η φύση αναδεικνύει το ταλέντο της συνθέτοντας ήχους, χρώματα, μονοπάτια, ποτάμια και ρυάκια, καταρράκτες και πυκνά δάση. Έχεις θαυμάσει αυτό το συνθετικό της θαύμα (πάντα με την προυπόθεση ότι εκεί δεν έχει επέμβει ο ανθρώπινος παράγοντας καταστρέφοντας την αρμονία της). Όσο κι αν θαυμάζεις το τοπίο δεν είναι πάντα αυτονόητο ότι μπορείς να μετουσιώσεις την εικόνα αυτή σε ήχο, πόσο μάλλον σε μελωδία. Ευτυχώς για όλους εμάς, υπάρχουν εκείνοι οι δημιουργοί που το καταφέρνουν άριστα.
Ο δίσκος του Leo Svirsky River Without Banks ολοκληρώθηκε μετά απο 4 χρόνια δουλειάς και αποτελεί φόρο τιμής, εκτίμησης και αγάπης στη δασκάλα πιάνου του Leo, της Irina. Ο τίτλος παραπέμπει στο βιβλίο του συζύγου της, του Henry Orlov και στο κεφάλαιο Tree of Music, όπου ο Orlov μας εξιστορεί τη σύνθεση των ιερών μουσικών δύσης και ανατολής, σε ήχους προερχόμενους από παραδόσεις καλά κρυμμένες στο χρόνο, αλλά και σε ηχητικούς θησαυρούς της φύσης.
Το αποτέλεσμα; ένα οδοιπορικό στα υγρά μονοπάτια του ποταμού. Μια ιμπρεσιονιστική απεικόνιση της μελωδίας, αυτό το ποτάμι που ρέει, κυλά, τόσο φυσικά, τόσο μελωδικά, με τον ρομαντισμό και την τρυφερότητα να ακολουθεί τη ροή του. Η κυριαρχία του πιάνου είναι καθηλωτική. Υπάρχει μια διαστρωμάτωση και μια ομοιομορφία παράλληλα με μια μινιμαλιστική πληρότητα που σε κρατά δέσμιό της σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ.
You have walked in places where nature highlights its talent by synthesizing sounds, colors, paths, rivers and streams, waterfalls and dense forests. You have admired this synthetic miracle (always provided that the human factor has not intervened by destroying the harmony). No matter how much you admire the scenery, it is not always obvious that you can translate this image into melody. Fortunately for all of us, there are those creators who do it perfectly.
Leo Svirsky’ s album, River Without Banks, was completed after 4 years of work and it is a tribute, appreciation and love to Leo’s piano teacher, Irina. The title refers to her husband’s book, Henry Orlov and the chapter of “Tree of Music”, where Orlov narrates the composition of the sacred music of the West and the East, in sounds derived from traditions well hidden in time, but also in the treasures of nature.
The result is a trek along the wet trails of the river. An impressionistic depiction of melody, the river flows, both natural and melodic, with romance and tenderness following. The dominance of the piano is immutable. There is a stratification and uniformity alongside a minimalist fullness that holds you captive throughout the album.
Sylvia Ioannou