Στα χωράφια του blackgaze (όρος που προέκυψε από τη σύνθεση του black metal με το shoegaze), τα οποία φαίνεται να «εκπροσώπησαν» πρώτες μπάντες όπως οι Alcest και οι Lantlos για να επεκταθεί ο κατάλογος με ονόματα όπως των Altar Οf Plagues και Ghost Bath, ανήκουν ξεκάθαρα οι κυκλοφορίες των Ολλανδών An Autumn For Crippled Children.

Με συνολικά έξι άλμπουμ και τρία EPs μέχρι στιγμής, οι AAFCC είχαν κατορθώσει να συνδυάσουν αρμονικά τα τραχιά φωνητικά (τα οποία χωρίς εξαίρεση μεταφράζονται ως κραυγές πνιγμένες στη μελωδία) της μέταλ σκηνής με τις ονειρικές μελωδίες της shoegaze. Πριν από τον τελευταίο δίσκο τους, Eternal, είχαν προηγηθεί μες το 2015 ο δίσκος The Long Goodbye και το EP Portugal με τα οποία γεννήθηκε μία έντονη επιθυμία σε όσους έχει τύχει να παρακολουθήσουν τη μουσική τους πορεία – η ανάγκη να υπάρξει κάποια εξέλιξη στον ήχο τους και τη δομή των μελωδιών τους. Η ανάγκη αυτή είχε εμφανιστεί σε ψήγματα ήδη από το Try Not To Destroy Everything You Love του 2013 που σηματοδότησε μία μικρή κορυφή την οποία η μπάντα θα έπρεπε να ξεπεράσει στο μέλλον για να αποφύγει τη μουντή επανάληψη.

Δυστυχώς το Eternal κινείται με χαρακτηριστική ακρίβεια στα όρια της πεπατημένης με αποτέλεσμα ναι μεν να μην μπορείς παρά να αναγνωρίσεις το εκάστοτε κομμάτι ως δημιουργία των Ολλανδών, αλλά να αδυνατείς δε να συγκρατήσεις μία συγκεκριμένη μελωδία ή να διακρίνεις την αρχή του ενός από το τέλος του άλλου. Η ακρόαση του δίσκου γίνεται σχεδόν παθητικά, συνοδεύει κάποια άλλη ασχολία. Δε σε «ενοχλεί» αρκετά ώστε να κοντοσταθείς και να αφοσιωθείς σε αυτή. Χαρακτηριστικό είναι το ότι τα φωνητικά είναι ακόμα πιο «θαμμένα» σε σχέση με τις περασμένες τους κυκλοφορίες, με αποτέλεσμα να φαντάζουν σχεδόν περιττά.

Όλα τα παραπάνω δε θα ξενίσουν τον ακροατή που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τους An Autumn For Crippled Children, αλλά σίγουρα μπορούν να γίνουν αντιληπτά στο δεύτερο πέρασμα από την εισαγωγή του “Eternal Youth” ως το τέλος “Matters Of The Heart”. Και τότε ίσως συμφωνήσουμε όλοι μαζί ότι το “You Have Been In The Shadows For So Long” επιτελεί έναν πιο συμβολικό ρόλο από αυτόν που θα θέλησε η ίδια η μπάντα.

Βικτώρια Λαμπροπούλου