– Λοιπόν, εσείς καθίστε εκεί και να θυμάστε να χειροκροτάτε όταν τελειώνει κάθε κομμάτι. Στο τέλος ζητάμε encore, οι διαφημίσεις αργούν. (Ευτυχώς φέραμε αρκετούς μαλλιάδες για να δώσουμε το επαναστατικό χρώμα απόψε που ταιριάζει κιόλας με την εποχή.)

– Η μπάντα που είναι; Καλά, αυτούς για punk δεν τους φέραμε; Πως φαίνονται τοσο κανονικοί; (Τους είπα να παίξουν τα σουξέ τους και γέλασαν. Μάλλον τα αγγλικά μου δεν είναι τόσο καλά και νόμιζαν πως είπα κάποιο γερμανικό αστείο).

– Φώτα, κάμερες, πάμε…

(Πως έπαιζαν έτσι αυτοί; Απορώ ποιος είχε την φαεινή ιδέα να τους φέρει. Δεν με άκουγαν που τους έλεγα να φέρουν τους The Knack να έπαιζαν το “My Sharona” να γράφαμε ιστορία. Τους θεωρούσαν ακριβούς. Ενώ αυτούς τους περίεργους τους Wire υποτίθεται τους ακούνε στην Αγγλία όλοι οι ψαγμένοι. Σιγά μην τους θυμάται κανείς αυτούς μετά από τριάντα χρόνια!)

Μπάμπης Κολτράνης