Το καλοκαιράκι έφτασε και μπορεί από Γερμανία λόγω συγκυρίας να προβλέπεται μείωση στο κύμα των τουριστών, αλλά για άλλη μια χρονιά η Σκανδιναβία θα τιμήσει τα ιερά χώματα και τις ακόμη πιο ιερές παραλίες του Αιγαίου. Ακατανόητες γλώσσες, παντόφλες με συνοδεία λευκών καλτσών, ζαλισμένοι νεαροί-ες από τον ήλιο και το αλκοόλ, κορμιά καλλίγραμμα που μας κάνουν να νιώθουμε περίεργα για τον μεσογειακό μεταβολισμό μας και καλοί τρόποι που μας κάνουν να νιώθουμε ακόμη πιο άβολα για τους δικούς μας τρόπους συμπεριφοράς.

Αν σας έχει πιάσει η όρεξη να τα ανακαλύψετε όλα αυτά από κοντά ή μάλλον από πάρα πολύ κοντά, θα πρέπει να προσέξετε ορισμένα θέματα. Καταρχήν το να μιλάτε λίγα γερμανικά θα σας κάνει να πιάνετε ορισμένες φράσεις τους που υπό άλλες συνθήκες θα νομίζατε πως αποτελούν βρισιές. Επίσης δεν χρειάζεται να επιδεικνύετε σε υπερβολικό βαθμό τις όποιες γνώσεις σας για την κουλτούρα τους γιατί είναι πολύ πιθανό να μην γνωρίζουν τίποτα για τις ταινίες του Bergman ή το δόγμα 95 και είναι απίθανο να σας προσεγγίσει κάποια-ος επειδή απλά φοράτε μπλούζα σκανδιναβικού rock συγκροτήματος. Για να μπείτε στο κλίμα, απομνημονεύοντας κανέναν στίχο από τα τελευταία rock n roll σουξέ αυτής της μακρινής γης, ας ρίξετε μια ματιά στα τριά album που παραθέτουμε. Κανείς και καμμία δεν έχασε επικοινωνόντας για κάτι που πάνω-κάτω είχε ιδέα τί ήταν και σίγουρα η ενασχόληση με την παράδοση ειδικά των Σουηδών στο punk, rock, garage κλπ, αξίζει τον κόπο και στο τέλος βοηθά τις όποιες γλωσσικές ή πολιτισμικές διαφορές να καμφθούν.

Turbonegro – Sexual Harrasment (Scandinavian Leather Recordings/Volcom Entertainment)

Δύσκολο να ακούτε οποιοδήποτε είδος που περιλαμβάνει κιθάρα με ενισχυτή, δερμάτινα και παράξενα καπέλα και να μην έχει αποδώσει τιμές στους συγκεκριμένους Νορβηγούς. Ο ίδιος ο Jello Biafra είχε δηλώσει με έμφαση πως αυτοί αποτελούν το κορυφαίο ευρωπαϊκό group των τελευταίων δεκαετιών. Συνηθίζεται να προτείνονται παλαιότερες δουλειές του σχήματος για γνωριμία με αυτό, οι οποίες έχουν αγαπηθεί, καθώς επηρεάζεται με το πέρασμα των χρόνων και την αλλαγή των μελών, η μουσική του σχήματος. Πόσο μάλλον όταν εδώ στον νέο δίσκο την σκυτάλη στο μικρόφωνο έχουμε αλλαγή προσώπου. Για την περίπτωση αυτή όμως, απλά μια τυχαία επιλογή ενός οποιουδήποτε τραγουδιού στον δίσκο, μας πείθει εύκολα για το αντίθετο.

Κολασμένο, ξεσηκωτικό και πιστό στην παράδοση στην οποία η ωμότητα των Black Flag συναντά την αλητεία των πρώιμων Rolling Stones. Επιστροφή στις ρίζες τους λοιπόν με κάθε νότα να σκάει δυνατή και την φωνή του Tony να κάνει τον Lemmy να νιώθει υπερήφανος. Σοβαρά τώρα, δεν μου έρχεται στο νου άλλο σχήμα το οποίο από την μια να τραγουδά με ουυυυυυ φωνητικά συνοδευόμενα από ρυθμικό πιάνο και από την άλλη να απλώνει νεκρο-punk ύμνους που κάθε ανοιχτόμυαλος οπαδός της βαριάς μουσικής υποκλίνεται. Όλα αυτά με διάθεση ανεβαστική και με περίτεχνο παίξιμο που δεν σκέφτεται τί θα φέρει το αύριο. Τι άλλο από το να συστήσουμε και εμείς όπως ήδη πολύς κόσμος το album αυτό χωρίς επιφύλαξη.

The Hives – Lex Hives (No Fun AB)

Πιστοί στην παράδοση των σουηδικών μπάντων που αντέγραφαν αγγλόφωνες μπάντες, προόδευαν και έβγαζαν αξιόλογους δίσκους, οι τύποι εδώ άναβαν στο ξεκίνημα τους κεράκι στους New Bomb Turks και στην πορεία, λειαίνοντας τον ήχο τους, πέτυχαν την εμπορική επιτυχία . Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οι Hives έχουν γράψει εκείνα τα κομμάτια που εύκολα κολλάνε στον εγκέφαλο και συνδιάζουν την τσαχπινιά του garage με την σπιρτάδα του punk rock.

Δυστυχώς όμως αυτό που μένει σήμερα είναι η επανάληψη συνταγών του παρελθόντος με απλά μια σύγχρονη παραγωγή. Τα έχουμε πει για τον φορμαλισμό του είδους και θα μπορούσαμε να βγάλουμε μεγαλύτερο ακόμη φτυάρι αναλογιζόμενοι την έκδηλη προσπάθεια τους να φτιάξουν χιτάκια για το ράδιο. Για παράδειγμα, μάλλον ενοχλητικό ακούγεται το κοπιάρισμα της κιθάρας των Aerosmith στο “I Want More”. Πέρα λοιπόν από την χορευτική διάθεση του δίσκου, λίγα είναι εκείνα τα στοιχεία που θα μας κάνουν να σταθούμε λίγο παραπάνω από 2-3 ακροάσεις στο μουσικό μισάωρο που μας προσφέρουν.

Millencolin – The Melancholy Connection (Epitaph)

Συμβαίνει μερικές φορές να έχεις καιρό να ακούσεις ένα συγκρότημα και να αντιλαμβάνεσαι πως όχι μόνο το γούσταρες παλιά αλλά τυγχάνει να έχεις και κάμποσους δίσκους του στην δισκοθήκη σου. Οι Σουηδοί Millencolin αποτέλεσαν ένα από τα εμπορικότερα μελωδικού punk rock συγκροτήματα τα οποία ποτέ δεν κατάφεραν να περάσουν στο στάδιο της ωριμότητας και να ξεπεράσουν μουσικά τις δουλειές που τους έκαναν διάσημους στα ‘90s. Κλείνοντας τα είκοσι χρόνια τους, πέρα από την περιοδεία τους με αναφορά στον πιο επιτυχημένο εμπορικά και ποιοτικά δίσκο τους, το Pennybridge Pionneers, κυκλοφορούν μια συλλογή με κομμάτια σπάνια εκείνης της εποχής, συν δυο καινούργια τραγούδια.

Το αστείο είναι πως τα δυο αυτά νέα κομμάτια παραπέμπουν ηχητικά περισσότερο στον τότε δίσκο από ότι μερικά κομμάτια που φτιάχτηκαν τότε και περικλείονται εδώ. Το “Ε20 Norr” για παράδειγμα αποτελεί το “Battery Check” τραγουδισμένο στα σουηδικά,το οποίο κατέληξε στον δίσκο Home From Home όπου εισήλθαν επιρροές από τους Hot Water Music. Είναι συχνό το φαινόμενο τα b sides να φέρνουν τον χαρακτήρα των τραγουδιών που θα ενσωματωθεί στην επόμενη δουλειά του σχήματος (βλ. Nirvana, Therapy? κ.α.), οπότε δεν εκπλήσσουν τα ελαφρώς μελαγχολικά κομμάτια που εμπλουτίζουν το pop punk ύφος της συλλογής αυτής. Όχι πως λείπουν και οι μέτριες στιγμές αλλά συγκρινόμενο και με την πρώτη συλλογή σπάνιων κομματιών που είχαν βγάλει με παραπομπή στην πρώτη τους ιστορικά περίοδο, εδώ το αποτέλεσμα φαντάζει ικανοποιητικό καθώς αντιστοιχεί σε μια τυπική κυκλοφορία μέτριου βεληνεκούς μελωδικού punk συγκροτήματος.

Μπάμπης Κολτράνης