Το νέο άλμπουμ των K.J. είναι ακόμη ένα “θανατηφόρο” αστείο απέναντι στην κοινωνία του φασιστικού ελέγχου και τον αποικισμό της ζωής από το κέρδος και τον διάχυτο κυνισμό.

Αυτό που υμνείται και εδώ είναι το αρχέγονο που εκλείπει διαρκώς. Σαν συνεπείς μυστικιστές προσεγγίζουν την εξέλιξη αυτού του κόσμου και περιγράφουν την απώλεια της ελευθερίας με όρους εσχατολογικούς.

Η προσέγγιση του θέματός τους και εδώ θυμίζει πρώτιστα Joy Division, μετά New Model Army και τέλος Young Gods με industrial, dark wave αίσθηση και ψυχοσύνθεση. Η κοινωνική δυστοπία και η συναισθηματική καταστολή προσεγγίζoνται -υπό τους post punk και new wave ήχους- με έντονους πολιτικούς υπαινιγμούς και αναφορές τόσο παγανιστικές όσο και επιστημονικές-τεχνολογικές.

Οι K.J. έπεφταν πάντοτε στην οντολογική εξήγηση-ερμηνεία συνδέοντας την με την πραγματικότητα. Οι ίδιοι μας περιγράφουν το νέο τους δημιούργημα σαν “death disco” που σκεπάζεται από τους ηλεκτρικούς χείμαρρους με τα περάσματα της κιθάρας.

Το πάλαι ποτέ αντισυμβατικό ύφος τους έχει γίνει πλέον παρελθόν και το ηχητικό τους στυλ ακούγεται σαν χιλιοδοκιμασμένη συνταγή που φαντάζει εύκολη λύση, ενώ το προηγούμενο “Αbsolut Dissent” (2010) ήταν αρκετά ατμοσφαιρικό και σαρκαστικό, με την ιδιαίτερη εκείνη διαύγεια της δημιουργικότητας.

Είναι γεγονός πως έχουν δημιουργήσει παλιότερα σημαντικά μουσικά αποτελέσματα. Έχουν επηρεάσει άπειρους μουσικούς και έχουν στρέψει και εδώ την προσοχή στον ειρωνικό τρόπο που αναλύουν τα απολυταρχικά καθεστώτα, τον (υπέρ) καταναλωτικό τρόπο ζωής και την ψυχική ερήμωση και καταστροφή της φύσης. Η μοναδικότητά τους βρίσκεται στην εσωτερικότητα της ανάγκης για μετασχηματισμό και επανάσταση.

Τα χρώματα του πάθους τους για υπερβατική πνευματικότητα και καταβύθιση στα βαθύτερα αίτια της δυστυχίας καλύπτουν τα κομμάτια που εναλλάσσονται, κρατώντας το θυμό σαν κινητήρια δύναμη (όταν ο Coleman “φτύνει” τα λόγια που αποκαλύπτουν τη μυστική τους σοφία).

Τα τραγούδια στοχεύουν συγκεκριμένα…pole shift…fema camp…rapture…collony collapse…corporate elect…in Cythera…Primobile…glitch…trance…on all hallow’s eve…

Σε κάθε ένα αντηχεί το σκοτεινό χτύπημα της συνειδητοποίησης της άγνοιας (και) της σκλαβιάς, της έλλειψης επικοινωνίας και της ανάγκης για συμπόνοια και αφοσίωση.

ΝIKOPOL