Τικ τακ… τικ τακ… απόηχος ρολογιού. Μετράς από το ένα μέχρι το δύο. Και ξανά, σ’ ένα εγκλωβιστικό ρυθμό χωρίς τρόπο διαφυγής. Η επώδυνη σταθερή του συχνότητα σε κυνηγά, σε προσπερνά, σε κυβερνά. Ζεις σαν σκλάβος από την απροσπέλαστη διαδρομή του χρόνου. Οι ανάγλυφες ιδιότητές του αλλοιώνουν τη μορφή σου. Η φθορά έρχεται σαν παλιρροιακό κύμα να ξεσπάσει την ορμή της. Ένα βάρος που αυξάνεται ύπουλα και συρρικνώνει το σώμα. Στο επόμενο τικ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσει το τακ.

Η μαθηματικότητα των κινήσεων δημιουργεί ψευδαισθήσεις για το αύριο. Ο ήλιος θα βρίσκεται εκεί να ανατέλλει και όταν θα δύει θα παίρνει τη σειρά του το φεγγάρι. Η τροχιά κάθε πλανήτη στο ηλιακό σύστημα χορεύει σ’ έναν αυστηρό ρυθμό (γρήγορο ή αργό) και δεν παρεκκλίνει από το μέτρο. Οι κινήσεις μοιάζουν με δείκτες ρολογιού σ’ αντίθετη φορά. Ο μεγάλος ρόλος, αυτός της έλξης του ήλιου που όμως προκαλεί και διαταραχές στις τροχιές. Έτσι το άγνωστο σε συντροφεύει κάθε στιγμή και η μυστηριακή του ομορφιά σου τάζει ποικιλόμορφες συγκινήσεις. Ξυπνάς και παρατηρείς τι νέο θα γεννήσει η μέρα.

Dddb Sol