Όλα ξεκίνησαν με ένα παιχνίδι… Και το όνομα αυτού «Το soundtrack της ζωής». Μια παρέα Χ ατόμων σε έναν κύκλο και ο καθένας μας γίνεται, για ακόμη μία φορά, έστω και χωρίς να το θέλει, το επίκεντρο του κόσμου. Και όλοι να έχουν μια άποψη για το δικό σου soundtrack. Κι εσύ για ακόμη μία φορά να μη νιώθεις ελεύθερος να επιλέξεις τις μελωδίες που σου ταιριάζουν, που σου χαϊδεύουν ή σου πληγιάζουν τα αυτιά. Πόσο αστείο δείχνει όλο αυτό και πόσο με βολεύει από την άλλη όμως… Ας ασχοληθεί όποιος θέλει με το soundtrack της ζωής μου. Χάρισμα του κι αυτή η έννοια. Εγώ έχω σοβαρότερα πράγματα να κάνω… να ασχοληθώ με το τραγούδι των ονείρων μου… με το soundtrack της ψυχής μου.

Η ψυχή μου είναι ένας πρωτόγονος κόσμος, όπου στα μέρη του φιλοξενεί υπόηχους που μόνον εγώ ξέρω να διαχειριστώ επιδέξια. Όσον αφορά τη φωνή, πότε βγαίνει από τα έγκατα της γης πότε γίνεται αέρινη και απλά βρίσκεται εκεί, σαν όλων των άλλων. Σύντροφοί μου παντοτινοί οι απόκοσμες κιθάρες και οι ορυμαγδοί τους οι οποίοι, εκεί που νομίζεις πως δεν έχουν τελειωμό, ξαφνικά σου ανοίγουν μια πουπουλένια αγκαλιά για να αποκοιμηθείς στις γλυκές μελωδίες τους. Από την άλλη, αιώνιος ηγέτης μου το πιάνο, άλλοτε να τραγουδάει σαν μεγάλη γυναίκα, συνειδητοποιημένα και με ώριμη φωνή και άλλοτε σαν ένα παιδί που κάνει τα πρώτα του βήματα στο βάδισμα και στη μουσική. Το soundtrack της ψυχής μου πότε ακούγεται σαν μια καταιγίδα που μόλις ξεσπά και σε πετά στο χώμα και πότε σαν ένα μικρό, ανάλαφρο κάλεσμα για την ανατολή του ηλίου…  Κι άλλοτε η αιωνιότητα δείχνει τόσο κοντά, άλλοτε τόσο μακρινή, σχεδόν άπιαστη για τον δικό μου, πρωτόγονο κόσμο…

Το παραπάνω παιχνίδι, αυτό για το soundtrack της ζωής, δεν τελειώνει ποτέ και πάντα θα έχει τόση συμμετοχή, ώστε πάντα ο κύκλος θα μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Στην ψυχή όμως χωράνε τόσοι όσοι σε αφήνουν να κάνεις κύκλο μόνος σου… Πόσος κόσμος σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις μόνος σου κύκλο; Κανείς… Ψάξε, λοιπόν, να βρεις το soundtrack της δικής σου ψυχής…

Vanisink