Dublin Diaries #2 – Ας μας πάρει το ποτάμι

 Πέταξα το κέρμα ψηλά και το περίμενα να πέσει. Η πτώση του ήταν σαδιστικά αργή και βασανιστική, χωρίς υπερβολή τού πήρε δύο μήνες μέχρι να αναπαυτεί ακίνητο στα πόδια μου. Πλησίασα κοντά και πάνω έγραφε Galway. Εκεί είχα βρει τη δουλειά που έψαχνα και με μια μπρούτζινη ηχώ η μοίρα μου με φώναξε κι άλλο…

Dublin Diaries #1 – Αναζητώντας τη χώρα του ήχου

 Ξέρω τι κάνατε ενώ εγώ ανίχνευα σκοντάφτοντας σε νέα εδάφη. Διακοπές. Λιαζόσασταν και πίνατε freddo ολημερίς. Ήλιος, αλμύρα, τσίπουρα ή mojito, ο καθένας στο δικό του μαζικό μοτίβο. Εγώ προσγειώθηκα σε μια μακρινή γη κι έβγαλα από τη βαλίτσα όλες τις φθινοπωρινές μου ζακέτες. Ξέρω τι κάνατε όταν εγώ διάλεγα μακρυμάνικο για να βγω στον…

Ende

Τον τελευταίο καιρό βλέπω συνέχεια το ίδιο όνειρο. Πάει κάπως έτσι… Είναι βράδυ, όχι τόσο αργά για νύστα, ούτε τόσο νωρίς για να θέλω να μείνω μέσα. Περπατάω σε μια πόλη που είναι πιο φωτισμένη την νύχτα, παρά την ημέρα. Με έχουν προσκαλέσει κάπου που δεν έχω ξαναπάει. Φτάνοντας είναι σαν να έχω ξαναπεράσει από…