Εν μέσω ενός οργίου ποιοτικών κυκλοφοριών φέτος σε διάφορα είδη μουσικής, ξεπηδάει αυτό εδώ το hip-hop άλμπουμ το οποίο εκπλήσσει από την πρώτη ακρόαση του! Ναι μεν η φόρμα του είδους είναι παρούσα, αλλά την ίδια στιγμή η απόσταση που διανύεται προς το μουσικό άγνωστο είναι διόλου ασήμαντη.

Βασικά έχουμε τον φτασμένο Roc Marciano που διαθέτει αυτό το αφαιρετικό-χαλαρό στυλ το οποίο διακρίνεται στο να βρίσκει ισορροπία ακόμη και σε ανισόρροπα μουσικά μέρη. Έρχονται και οι ηχητικές μανούβρες του The Alchemist και το αποτέλεσμα φαντάζει το όνειρο ενός τελειομανούς παρανοϊκού. Ο πλούτος και οι μεταπτώσεις του από την δυστοπία στη σικάτη lounge δίνει ένα πρωτότυπο χαρακτήρα στο όλο αποτέλεσμα. Οι επιρροές από Dj Muggs (τον δάσκαλο του The Alchemist) και του DJ Shadow (σε αργή παράλυση) είναι εμφανείς, αλλά πέραν αυτών εδώ κάθε κομμάτι διαθέτει τον δικό του τόνο.

Την ίδια στιγμή το άλμπουμ έχει μια τέτοια συνεκτική ροή που είναι πανδύσκολο να το ακούσεις μόνο μια φορά σερί εφόσον διαθέτεις αρκετό χρόνο μέσα στην ταχύτητα των εποχών που περνάνε. Με το Elephant Man’s Bones πάντως θα προσπαθήσεις ασυναίσθητα να βρεις αυτόν τον χρόνο!

Μπάμπης Κολτράνης