Στα βόρεια μέρη ανθίζουν εκτός από ανθεκτικά λουλούδια, και μουσικές που φαντάζουν σαν το καλύτερο μέσο για την καταπολέμηση της μελαγχολίας που κουβαλά ο βαρύς εκεί χειμώνας. Η Ισλανδή τσελίστρια Hildur Gudnadottir στις προσωπικές τις δουλειές δεν γράφει ούτε εύκολη, ούτε χαρούμενη μουσική. Από την στιγμή όμως που θα εισχωρήσεις στον κατανυκτικό κόσμο της, όλα γυρνάνε ανάποδα, καθώς τα κομμάτια της κυλάνε σαν ρυάκι και η μουντάδα που ενίοτε τα χαρακτηρίζουν, μετατρέπεται σε ποιητική ανάταση.

Στον τέταρτο προσωπικό της δίσκο ουσιαστικά τελειοποιεί την παραπάνω διαδικασία. Πιάνοντας το νήμα από εκεί που είχε μείνει στο τελευταίο της δίσκο, όπου δοκίμασε εκτεταμένα να συνδυάσει το τσέλο με την φωνή της, εδώ απλοποιεί την συνθετική της σκέψη. Ταυτόχρονα επιτυγχάνει ξανά το άπλωμα της αίσθησης ότι βυθίζεσαι σε έναν άλλο κόσμο με αυτό που ακούς. Από την πρώτη δοξαριά του “Strokur” επιβάλλεται η εσωτερική σιωπή του ακροατή, που διαρκεί μέχρι το πέρας της ακρόασης. Στις σχετικά μικρές σε διάρκεια συνθέσεις του album, περιλαμβάνονται ορισμένες όπου η Hildur σπάει την δικιά της σιωπή τραγουδώντας στα ισλανδικά. Σε μια τόσο απαλή μουσική, η πρόσθεση της φωνής ενέχει σίγουρα κινδύνους ως προς την διατήρηση και την εμβάθυνση των ήπιων τόνων που θέλει να μεταδώσει. Εδώ όμως ακούγονται όλα τόσο ταιριασμένα, καθώς η φωνή δεν αποτελεί την προέκταση του τσέλου της, αλλά άλλο ένα κεντρικό μέσο έκφρασης το οποίο όπως απαιτούν οι περιστάσεις, έχει καταλάβει τον δικό του χρόνο αφοσίωσης. Επίσης συνθέσεις όπως το “Heima”, σαν το οποίο δεν συναντάμε σε κανένα σημείο της πρότερης δισκογραφίας της, επιφέρουν έναν πλούτο και μια ποικιλία ηχοχρωμάτων, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει κατά πολύ το επίπεδο της όλης δουλειάς.

Συνολικά το Saman καταφέρνει να φέρει την σφραγίδα της  δημιουργούς του και ταυτόχρονα να ηχεί σαν κάτι καινούργιο από την πλευρά της. Ακόμη και με μια μόνο προσεκτική ακρόαση, το Saman απλώνεται στον χώρο και παγώνει τον χρόνο γύρω του, αποκαλύπτοντας την ανεπιτήδευτη γοητεία του. Ανεξαρτήτως εποχών, ώρας ή διάθεσης, ο δίσκος αυτός βρίσκει τον τρόπο να εισχωρεί βαθιά εντός σου. Και το ταξίδι με την μουσική της Hildur συνεχίζεται.

Μπάμπης Κολτράνης