Προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα εκείνες τις κυκλοφορίες που διατηρούν το στοιχείο της έκπληξης. Ειδικά στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής έχει πολλάκις συμβεί να βγάζει ένας δημιουργός ένα υλικό που έβρισκε ανυποψίαστο τον υποψήφιο ακροατή. Ας θυμηθούμε τα τρανταχτά παραδείγματα των Future Sound Of London με τις ambient δουλειές τους, την πιο πειραματική περίοδο των Autechre και το μεγαλύτερο μέρος του παλιού καταλόγου της Tresor records όπου πραγματικά δεν ήξερες από πριν τι σόι μουσική θα ακούσεις.

Μια σύγχρονη περίπτωση είναι και ετούτος ο δίσκος. Ο Ολλανδός Delta Funktionen μετά από μια σειρά techno μικρών κυκλοφοριών τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με τα χαρακτηριστικά εξώφυλλα των ep που απεικονίζουν κομμάτια ξύλου, αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του με τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δίσκου. Η μουσική που περιέχεται εδώ, όμως, λίγα κοινά έχει με ό,τι μας έχει ήδη παραδώσει στο πρόσφατο παρελθόν, καθώς ο ήχος είναι πολύ κοντά στην ψαγμένη electro με τις μελωδίες να ανυψώνονται στην ένταση που χτυπάει ο ρυθμός και όχι να τοποθετούνται ως απλό υπόβαθρο.

Ο ίδιος δούλευε τρία χρόνια το υλικό αυτό θέλοντας να αγκαλιάσει όλες τις τάσεις που ενσωματώνει στα dj set του όπως και τις πολλές επιρροές που διακρίνονται στον ήχο του. Εννιά λοιπόν συνθέσεις που θυμίζουν κάτι από την εκλεκτική electro των Drexciya, χωρίς βέβαια τις ηχητικές μπουρμπουλήθρες τους, τη ραφιναρισμένη techno του Λαυρέντη Γκαρνιέρη, καθώς ακόμη και τις ρυθμικές γυμναστικές της italo-disco, όλα όμως περασμένα μέσα από το προσωπικό φίλτρο του Delta. Επίσης χαρακτηριστική είναι και η πορεία του album με την αρχή να μπαίνει κάπως ήρεμα, τη μέση να διαθέτει τα πιο, ας πούμε, techno κομμάτια και το τέλος να επιφυλάσσει τις πιο απόκοσμες και διαστημικές μελωδίες.

Πραγματικά μπορεί ο δίσκος αυτός να μην έχει σχεδόν καμία σχέση με το πρόγραμμα που είχε κάνει στα υπόγεια της Tresor πριν λίγους μήνες, αλλά η πιστότητα του ήχου και των ιδεών παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Το Traces ίσως θα ταίριαζε καλύτερα στο τέλος μιας ξεσαλωτικής βραδιάς που ζητά ένα μυστηριακό κλείσιμο αλλά και τον ρυθμό μαζί, ώστε τα σώματα να μην απαγκιστρωθούν απότομα από τις έντονες κινήσεις τους.

Μπάμπης Κολτράνης